vrijdag 30 december 2011

Deze week zag ik... heilige nachten

De dertien nachten tussen kerstavond en Driekoningen worden ook wel de dertien heilige nachten genoemd. In deze periode blijft de lengte van de dagen een aantal dagen constant, daarmee lijkt het of de zon even 'op de plaats rust houdt'. Van oudsher wordt dit gezien als een periode waarin 'de hemel openstaat' en waarin je makkelijker contact kunt maken met geestelijke werelden.

Bij de WinterVuurplaats hoorde ik voor het eerst over het bijzondere karakter van deze periode. Jarenlang stond er elke winter een zogenaamde ger ( = mongoolse tent) met houtkachel op het landgoed De Reehorst in Driebergen, waar tijdens de dertien heilige nachten van alles te beleven viel. Dit jaar is er helaas geen WinterVuurplaats, wat voor mij aanleiding gaf om zelf op zoek te gaan naar verdieping van deze periode.

Die verdieping vond ik in het boekje 'Dertien heilige nachten' van Guurtje Kieft. Het is heel laagdrempelig geschreven en bedoeld voor jonge mensen en mensen die verder nog niet zoveel weten over de heilige nachten. In dit boek geeft Kieft een aantal suggesties om elke dag met de dertien heilige nachten aan de slag te gaan, oplopend in moeilijkheidsgraad. Het schijnt dat elke droom tijdens deze nachten, grofweg staat voor een maand in het jaar. Dus de eerste droom voor de eerste maand, enzovoort. Het zou dus raadzaam zijn om 's ochtends bewust je dromen te proberen te herinneren en deze liefst te noteren in een schriftje. Verder staan in het boekje bijvoorbeeld teken-  en meditatieopdrachten. Ik ben maar eens begonnen met de dromenopdracht, maar het is wel raadselachtig hoe de triviale dingen die ik droom een voorspellende waarde zouden hebben...


Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula

donderdag 29 december 2011

Vegetarische erwtensoep

We willen nog altijd iets met de soepblikken van Warhol in onze keuken, maar we zijn er nog niet helemaal uit wat. Deze kaart gaf ik Beer voor ons één jaar samenwonen. Leuk omdat-ie geïnspireerd is op die Warhol-blikken en omdat liefde altijd een belangrijk ingrediënt is van alles (en van alles wat ik kook ;-)). Ik vond 't daarom wel een toepasselijk kaartje voor bij dit soeprecept.


Behalve de liefde heb je verder nodig:

2 liter water
500 gram spliterwten
1 knolselderij
1 winterpeen
1 prei
ongeveer een halve bleekselderij
1 flinke ui (of 2 sjalotjes zoals op de foto)
laurierblaadjes


Hiermee kun je een pan soep bereiden voor 6 tot 8 personen.

Je begint met alles in kleine stukjes te snijden. Met name bij het 'slachten' van een knolselderij is een keukenmachine een erg prettig gereedschap, maar ook bij de andere groenten is dit erg handig. Mocht je alles op ambachtelijke wijze zelf willen/moeten snijden, dan ziet dat er ongeveer zo uit:


Vervolgens breng je 2 liter water aan de kook en doe de spliterwten erbij. Schep af en toe het schuim van de soep en roer regelmatig om aanbranden te voorkomen. Zoals je ziet, kwam ik er in deze fase achter dat dit bij lange na niet in die pittoreske oud-Hollandse pan ging passen. Snel de grote pan van schoonmama paraat...  


Voeg het laurierblad toe en vervolgens de groenten: degene die het langste tijd nodig heeft om gaar te worden eerst, dus: eerst knolselderij en wortel, dan bleekselderij, prei en ui. Blijf regelmatig roeren en het schuim in de gaten houden, laat de soep 30 minuten pruttelen. Deze is klaar als hij mooi ingedikt is (ondoorzichtig is geworden) en de groenten gaar zijn.


Als variant op het traditionele roggebrood met spek, serveer ik bij de erwtensoep sneetjes roggebrood met kaas. Je kunt hier bijvoorbeeld geitenkaas of rookkaas voor gebruiken om het wat bijzonderder te maken.


Eet smakelijk!

dinsdag 27 december 2011

Liefs van Beer - zoet

Kerstfeestvreugde schuilt niet alleen in lekker eten, mooie versiersels en kaartjes sturen (en misschien nog enige diepzinnige/religieuze overdenking), maar ook in het beluisteren van kerstliedjes. Wat dat betreft was deze kerst echt helemaal top: de eeuwige 'Last Christmas' en andere Sky Radio-meuk is me dit jaar aardig bespaard gebleven en bovendien had Beer voor mij de kerstliederen van Herman van Veen gedownload en mochten we van mijn vader de kerstcd van Camerata Trajectina lenen. Op de kerstborrel op kantoor hadden we zelfs nog even gezongen (een melig gebeuren, maar het zingen van kerstliedjes vergroot de feestvreugde natuurlijk nóg meer dan alleen het luisteren ernaar), waarna ik een kerstpakket met mierzoet geurende douchespulletjes en crèmetjes in ontvangst mocht nemen.
 
Nadat we op kerstavond ons éénjarig samenwoonjubileum gevierd hadden (bij een tamelijk chique biologisch restaurantje, waar ze geen kaart hadden en je van tevoren dus niet wist wat je zou krijgen), zette ik op de ochtend van 25 december mijn oude cassettebandje met kerstliedjes van de Leidse Sleuteltjes op om ons kerstontbijt was luister bij te zetten. Heerlijke liedjes, zoals 'Er is een kindeke geboren' en 'Midden in de winternacht', gezongen door het bekende kinderkoor: voor mij is dat puur jeugd- en kerstsentiment. Ironisch genoeg staat er overigens een kerstman op de voorkant van het bandje, terwijl alle liedjes over de geboorte van Jezus gaan (zoals het hoort ;-)). Zelfs een lied als 'Oh dennenboom' was te profaan voor de samenstellers van deze cassette. 

Voor Beer droegen deze liedjes echter niet zo bij aan de feestvreugde als voor mij. Hij moest heel erg lachen en zei toen: "Ja, het is net een beetje als met die douchegel uit je kerstpakket." Even keek ik hem niet-begrijpend aan, waarna hij zijn opmerking toelichtte: "Het is nogal zoet." 

vrijdag 23 december 2011

Deze week zag ik... het Glazen Huis

Ja ja mensen, de hele week was het onderwerp van gesprek bij de Leidse collega's op kantoor: "Ben je al wezen kijken?" Deze week zijn enkele dj's van Radio 3FM opgesloten in het Glazen Huis op de Beestenmarkt in Leiden, alwaar ze aangevraagde plaatjes draaien ten bate van een project voor hulp aan moeders in oorlogsgebieden. Om zich extra solidair te tonen, vasten de dj's bovendien (ze leven deze dagen uitsluitend op sapjes).

Gisteren liep ik er langs en... er is natuurlijk niets aan te zien. Talloze kraampjes met broodjes worst, warme dranken en Serious Request-merchandise, waarvan de opbrengst vast allemaal niet naar het goede doel gaat. Ondertussen flink wat mensen op de been... een soort '3 oktober light'.

Leuker vind ik dat veel Leidse bedrijven en organisaties allerlei acties op touw zetten om ook wat geld op te halen voor de moeders in oorlogsgebieden. Mijn studievereniging organiseerde bijvoorbeeld een boekenmarkt (onder andere op het Centraal Station, te zien op de foto hiernaast), daarnaast worden er creatieve workshops gegeven, psychologen bieden een luisterend oor, studenten geneeskunde doen een gezondheidscheck en dergelijke. Dat vind ik zelf een stuk inspirerender dan de commercie die er natuurlijk weer bovenop springt. Het aardigste op de Beestenmarkt waren dan ook de wildbreisels rondom de bomen. Er is een boekje met foto's van deze breisels gemaakt, en ook de opbrengst daarvan gaat naar Serious Request. Het schijnt dat al deze acties alweer superveel geld hebben opgeleverd. Dat is mooi voor de oorlogsmoeders. Ik hoop dat het geld/de hulp ook echt bij hen terechtkomt!


Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula


donderdag 15 december 2011

Deze week zag ik...kerstsfeer

De NS-stations waarvan en -naar ik dagelijks heen en weer forens, zijn sfeervol verlicht en getooid met allerlei kerstversiersels. Ook de winkels om me heen zijn in kerstsferen, vooral de grote etalagematerialenwinkel waar ik dagelijks langsloop straalt uitbundig van de kerstkitsch (want dat is het natuurlijk wel).
In onze brievenbus vonden we een lief envelopje met 'voor de buren' erop. Een schattige kaart van ons buurvrouwtje dat ik nooit spreek, maar die altijd zwaait wanneer ze langs ons raam loopt om te gaan sporten terwijl ik sta te koken. Een dag eerder kwam al een lieve kaart met 'vrolikste kersfees' uit Zuid-Afrika en vandaag een met roze lint versierde doos met daarin een oerlelijk maar oh zo goed bedoeld kerstcadeautje uit Tokio: tekens van verbondenheid met mensen ver weg en dichtbij. Wat word ik daar blij van!



Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula

maandag 12 december 2011

Camper

Mijn liefde voor het merk Camper ontstond tijdens ons tripje naar Berlijn. Deze schoenen zag je niet alleen in het immense KaDeWe, maar ook in hippe zaakjes waar we toevallig langskwamen. Er was zelfs een hele winkel met alleen maar schoeisel van dit merk. In ons eigen Amsterdam bleek ook een Camperwinkel te zitten,  vanaf kantoor nog geen tien minuutjes met de tram. Nadat ik vorig jaar op Camper.com deze en andere enkellaarsjes met knoopjes zag, snelde ik erheen. Helaas waren ze in Amsterdam al uitverkocht, maar de vriendelijke verkoopster verzekerde mij dat die coole knoopjesschoenen volgend jaar wel weer zouden komen. Ik wachtte geduldig en... sloeg net op tijd toe: het allerlaatste paar, uitgerekend in mijn maat!

woensdag 7 december 2011

Liefs van Beer - heerlijk avondje

Beer en ik vierden Sinterklaas deze keer bij mijn ouders. Met pakjes, gedichten, zelfgebakken kruidnootjes (dankzij het lekkere recept van Annemiek!) maar bovenal met oude 8 mm-filmpjes van klein Roosje. De filmprojector van mijn ouders vertoont al tijden gebreken, maar gelukkig hadden ze de projector van mijn oom kunnen lenen. Erg leuk om die filmpjes weer eens te zien en herinneringen uit ons oude vissershuisje op te halen. Beer had de filmpjes nog nooit eerder gezien en volgde nauwkeurig hoe de baby op het scherm steeds gerichter ging bewegen. Eerst zag hij hoe ze wat willekeurig met haar armen maaide, later hoe alleen de handjes bewogen en nog weer later hoe ze met haar vingertjes zelf een speeltje van tafel of van de grond oppakte. Ik vond zijn reacties af en toe zo lief: "Oh, je had toen al zo'n schattig wipneusje" en "Hier heb je al een echt Roosje-gezicht". 


vrijdag 2 december 2011

Deze week zag ik...


mondaine allure in eigen provinciestad.... en ...waarin de hoofdstad provinciaal kan zijn.

De foto van de koe is door de avondschemering en verlichting nog best sfeervol geworden, maar dit ding dat voor de deur staat bij een restaurant in de straat waar ik werk, is op klaarlichte dag werkelijk verschrikkelijk lelijk. 


De DWZI'ers zijn vanaf nu wekelijks te vinden bij Merula.

woensdag 30 november 2011

Macarons

Mijn schoonmoeder en ik maakten macarons. Beer maakte foto's, dus hieronder volgt een kleine reportage. Bij het vorige bezoek aan de ouders van Beer gaven we een schattig boekje met macaronrecepten. Mijn schoonouders houden namelijk erg van Frankrijk en (dus) ook van Franse lekkernijen. Dat boekje moest nu maar eens ingewijd worden, dus wij de keuken in. Maar van een Franse slag was zeker geen sprake. Macarons maken is een erg ambitieus plan. Alleen al het vinden van de ingrediënten bleek niet makkelijk: waar vind je amandelmeel en hoe kom je aan kleurstofpasta? In mijn eentje was het vast nooit gelukt om hier iets eetbaars van te bakken. Met z'n tweeën slaagden we er in elk geval in iets te maken dat lekker smaakte. Aan de vormgeving moeten we nog even werken, zoals ook te zien is op de foto's hieronder...


maandag 28 november 2011

Hemelse koffie

 
Afgelopen week dronk ik deze zalige cappucino tijdens een ouderwets moeder-&-dochter-winkeldagje. Dat hadden we al lang niet meer gedaan. Zo lang, dat mijn moeder zich dingen liet ontvallen als: "Ik was vergeten dat je zo heeeel beleefd kan zijn." Tegen haar heb ik immers altijd het hart op de tong, want wij weten wat we aan elkaar hebben. Toch is het grappig hoe mijn moeder soms heel anders op mij reageert dan andere mensen. Op mijn werk moet ik 'out of the box' proberen te denken, bedenken hoe we processen kunnen verbeteren. Als ik tegen mijn moeder iets zeg over de bureaucratie bij de gemeente (zonder overigens de illusie te hebben daar iets aan te kunnen veranderen), zegt ze: "Neem het nou gewoon zoals het is." Ook vindt ze het moelijk te begrijpen dat ik een Benettonvestje, in plaats van een vormeloze dweil 'tuniek' van de Zeeman draag. Grappig, mijn schoonmoeder vindt juist dat ik 'wel eens wat duurs voor mezelf mag kopen'. Eerlijk gezegd denk ik zelf dat ik prima het midden kan houden tussen deze twee opvattingen. :-) Maar goed, het was een topdag. We hebben aan een half woord genoeg (dus je kunt heeeel veeeel bespreken op zo'n dag ;-)) en genieten van dezelfde knusse dingen.  Zoals zo'n heerlijk kopje koffie dus!

Overigens vind ik de engeltjes op het kopje best wel toepasselijk nu de eerste adventsweek is ingegaan.

woensdag 23 november 2011

Vele wegen...

Hoewel de wintermaanden met de feestdagen nog voor de deur staan, denken wij alvast weer aan een vakantie ergens in het voorjaar. Als cadeau voor mijn diploma van de middelbare school hadden mijn ouders mij willen meenemen naar Rome. Dat is er nooit van gekomen en nu leek het hen wel zo leuk als Beer en ik samen gingen. Ons lijkt dat ook erg leuk en zodoende bestuderen we volop gidsjes...

vrijdag 18 november 2011

Deze week zag ik... Dood van een handelsreiziger

Meestal ben ik degene die het initiatief neemt als het gaat om theaterbezoek, maar ons uitstapje van gisteren was Beers idee. Hij had een kortingbon gezien voor deze voorstelling, opgevoerd door het Rotheater. Ruim een week geleden vroeg hij ineens of ik mee wou. Ik had nooit gedacht dat hij op zo'n korte termijn nog kaartjes kon krijgen, maar we hadden supergoede plaatsen. Ik voelde me echt mee uit genomen, zo romantisch!

foto: Leo van Velzen

De voorstelling was erg mooi en indrukwekkend. Ik had me een veel stijver stuk voorgesteld, afgaande op fragmenten van vroeger die ik wel eens op tv had gezien. Maar in dit mooie, geabstraheerde decor, met speelse ballonnen en subtiele muziekjes, leek 'Dood van een handelsreiziger' geen stijf repertoirestuk, maar bijna experimenteel. Dat beviel me erg, en het universele van het verhaal bleef goed overeind: een man die vlucht in zijn dromen komt zichzelf keihard tegen in de werkelijkheid. Hij heeft zijn zoon met dromen willen opvoeden in de hoop dat hij wél wat zou gaan voorstellen. En kun je hem dat eigenlijk kwalijk nemen? Doen niet alle ouders dat tot op zekere hoogte?
Het feit dat wij eigenlijk niet konden achterhalen of de tekst nu geactualiseerd was of niet, geeft al aan dat het Rotheater er uitstekend in is geslaagd om van dit stuk uit 1949 een hedendaagse of misschien wel tijdloze vertaling te maken.


Na afloop maakte Beer deze foto in de foyer. IJzersterke quote:




Deze week zag ik is een initiatief van Daan en Roos.


maandag 14 november 2011

Muffins met blauwe bessen



Hmm... wat ziet dat er mooi uit, zo'n schaaltje blauwe bessen. De herfst is niet alleen de tijd van vallende blaadjes, kastanjes, pompoenen en korter wordende dagen, maar ook van deze blauwe bessen. Ze zijn supergezond en smaken heerlijk. Tijd om er eens iets mee in de keuken te doen. Blauwebessenmuffins zijn weliswaar minder gezond, maar wel erg lekker! Afgelopen weekend hadden we familiebezoek, een goede aanleiding om zoiets lekkers te maken. Voor 12 stuks heb je nodig:

200 gram blauwe bessen
250 gram bloem
125 gram boter
100 gram suiker
2 eieren
1 zakje vanillesuiker
2 theelepels bakpoeder
en niet te vergeten: muffinvormpjes


Doe eerst de bloem, suiker, vanillesuiker en bakpoeder in een mengkom. Snijd de boter (die liefst op kamertemperatuur is) in kleine stukjes en voeg de eieren toe. Hussel dit alles door elkaar en voeg eventueel een scheutje water toe om alles goed te laten mengen. Als laatste meng je de blauwe bessen door het muffinbeslag.


Plaats de muffinvormpjes in een muffinbakblik. Je kunt ze ook op een gewoon bakblik plaatsen, maar dan worden de muffins minder vol. Verdeel vervolgens het beslag over de vormpjes. Dat gaat het handigst met een ijsbolletjestang of met twee eetlepels. Verwarm ondertussen de oven voor.


Na 30 minuten in een oven van 200 graden Celsius (ik ga bij alle recepten uit van een elektrische oven) zijn de muffins klaar.


Eet smakelijk!


vrijdag 11 november 2011

Deze week zag ik... bijenwas

"Ah kijk, écht iets voor een creatief iemand", zeiden twee voorbijlopende dames in één van mijn favoriete lunchpauzewinkeltjes. Ik moest een beetje lachen, want kaarsen maken met een zelfmaaksetje als dit is helemaal niet zo creatief. Je kunt het zelfs niet eens ambachtelijk noemen, huisvlijterig misschien. Maar juist het basale van zo'n mooie gerolde kaars in die honingkleur is wat ik er mooi aan vind. En...het is zo fijn om te doen! Lekker dat mooie materiaal door je handen laten gaan, langzaam het honingraatvel om de lont rollen (want dat is eigenlijk alles) en de heerlijke geur die daarbij vrij komt (die nog sterker wordt als je de kaarsen eenmaal gaat branden): daar kan ik enorm van genieten.


Ik heb geprobeerd om Beer over te halen te poseren met een brandende kaars, zodat ik ook nog kon betrachten daar een heel artistiekerige foto van te maken. Helaas liet meneer zich daar niet toe verleiden. Dat vindt hij 'stom'. Tsja, waar blijf je dan, hè? Dan maar een stemmig plaatje van een eenzaam lichtje in deze steeds donker wordende tijd van het jaar.


Deze week zag ik is een initiatief van Daan en Roos.

woensdag 9 november 2011

Heb ik genoeg...

Het is de maand van de spiritualiteit. Daarom is er op tv en 'in het land' de nodige extra aandacht voor diverse vormen van levensbeschouwing. Wat is spiritualiteit eigenlijk precies? Zingeving, het hogere in jezelf of in alles zoeken? Bij de studiegroep van de theosofie heb ik ervaren dat spiritualiteit ook een heel praktische kant heeft, bijvoorbeeld wanneer we het over leven en dood hebben: wat gebeurt er dan, en wat moet je daar eigenlijk mee? De antroposofie heeft ook veel elementen in zich waarmee je op een heel praktische manier met spiritualiteit bezig kunt zijn. Omdat het de maand van de spiritualiteit is, ging Karin de Groot (van o.a. Spoorloos) eens op bezoek bij een aantal antroposofen. Dat resulteerde in deze mooie aflevering van 'Heb ik genoeg...'

Get Microsoft Silverlight Of bekijk de flash versie.

zondag 6 november 2011

Kerstcadeau

Deze week viel er voor mij een kerstcadeau in de brievenbus. Veel te vroeg, zou je denken. Of juist te laat? Het kwam door de tijdschriftenbon die we afgelopen kerst op kantoor cadeau kregen. Het leuke aan die bon was dat hij onbeperkt geldig was. Wij zaten immers middenin de verhuizing en ik had totaal geen tijd om eens lekker wat mooie tijdschriften uit te zoeken om ontspannen mee op de bank neer te ploffen. Sterker nog... we hadden niet eens een bank.

Inmiddels zijn we alweer een tijdje op orde (er is nog best het een en ander te doen, maar niets acuuts meer) en dus gunde ik mezelf nu eindelijk het verzilveren van de tijdschriftenbon. Een paar maanden lang ontvang ik nu optimisme en praktisch idealisme in de vorm van Ode en creativiteit en inspiratie in de vorm van Flow. Dat wordt genieten!

maandag 31 oktober 2011

Weerzien

Beer had een reünie van zijn oude basisschool. Voor hem is dat dan ook meteen een weerzien met het dorp waar hij is opgegroeid. De vrienden die er woonden zijn verhuisd, zijn ouders wonen er niet meer en ook hijzelf is er in zijn studietijd vertrokken. Hij doet nooit nostalgisch over zijn dorp, waar hij volgens eigen zeggen niets meer mee heeft, maar plaatste wel meteen deze foto op facebook en was het hele weekend vol van de reünie. Kennelijk doet het hem toch wat om daar weer te zijn.

Zijn twee vrienden die hij op de basisschool heeft leren kennen en die hij regelmatig ziet, waren er ook. Maar hij vond het ook erg bijzonder om een aantal klasgenoten na zoveel jaren weer te zien. Soms zag hij in hen meteen het kind van vroeger, anderen herkende hij niet direct terug. Zelf werd hij telkens herkend vanwege zijn postuur en de grote blauwe ogen die hij nog altijd heeft. Zodoende werd hij veel aangesproken, ook soms door mensen van wie hij niet meteen wist wie het waren.

Hij vond het frappant te zien hoe sommige mensen zijn veranderd qua karakter. Bijvoorbeeld een broer en een zus die zich zó verschillend hebben ontwikkeld, hoewel ze toch dezelfde opvoeding kregen. Het geeft weer te denken over wat een kind zelf 'meeneemt' (en hoe je daar dan aan komt) en wat je daar als ouder al of niet aan kunt sturen of toevoegen. 

vrijdag 28 oktober 2011

Deze week zag ik... een boekenmarkt

"Als jij nou iets moest inleveren voor een beurs voor een goed doel, wat zou je dan geven?" legde mijn collega me voor. Ik dacht aan de stapel boeken die Beer juist geselecteerd had om naar De Slegte te brengen. Het idee van een boekenbeurs was snel geboren. Boeken, kennis...welk goed doel zou daarbij passen? Het werd de IMC Weekendschool, dat kwam weer doordat ik meteen aan dit interview met Vincent Icke moest denken.

Op mijn werk hebben we een MVO-commissie. MVO staat voor Maatschappelijk Verantwoord Onder-nemen. Dat is ondernemen volgens de 3 P's: people, planet, profit. Kort gezegd houdt het in dat je probeert zo duurzaam en maatschappelijk betrokken je werk te doen. Nu is ons bedrijf echt ontzettend duurzaam: we hebben allerlei keurmerken voor milieuvriendelijkheid, iedereen komt met het OV, de fiets of te voet naar kantoor en nog zo wat van die dingen. Dingen waar veel mensen voor zouden moeten strijden als ze in een MVO-commissie zouden zitten, zijn bij ons al gemeengoed.

De milieuvriendelijkheid van ons bedrijf is één van de dingen waardoor ik er destijds ben gaan solliciteren, dus toen ik daar actief aan kon bijdragen door me kandidaat te stellen voor de MVO-commissie, heb ik dat meteen gedaan. Samen met een collega maak ik nu een jaar lang deel uit van deze commissie. Elk jaar zijn het weer andere collega's en die mogen helemaal zelf invullen wat ze gaan doen op het gebied van MVO. In ons geval mag het allemaal helaas niets extra kosten. Jammer voor sommige van onze ideeën, maar het maakt je ook inventief en op die manier leer ik er misschien nog wel meer van dan wanneer er wel een budget voor was. Eén van onze lowbudget-acties was dus de boekenmarkt van afgelopen week.


Deze week zag ik is een initiatief van Daan en Roos.

woensdag 26 oktober 2011

Pompoen-broccolitaart

Om maar meteen met een herfstig recept te beginnen, start ik met deze zelfbedachte hartige taart. Deze taart is geschikt als hoofdmaaltijd voor vier personen. Maar je kunt ook smalle sneetjes snijden om het als borrelhapje op te dienen. Helaas missen jullie het pittoreske plaatje van zo'n mooie hele pompoen op de foto, want van de week heb ik de helft van de pompoen al voor een ander gerecht gebruikt.


Voor dit recept heb je nodig:

5 plakjes bladerdeeg,
een halve pompoen,
1 prei, 1 broccoli,
2 eieren,
100 gram geraspte kaas,
kerrie, koriander en zout,
een klontje boter en een snufje bloem

(de paprika op de foto mocht er ook in omdat-ie op moest,
maar de taart kan ook prima zonder)


Eerst begin je met alle groenten te snijden. Voor de pompoen kan dit nogal een zwaar werkje zijn. Gebruik dus een scherp mes. Ontdooi ondertussen het bladerdeeg.


Kook de pompoen en de broccoli totdat ze zacht zijn (zoals je ziet, vind ik dat dat heel goed in dezelfde pan kan). Roerbak ondertussen de prei (en paprika) zachtjes en bestrooi deze met zout, koriander en kerrie. Tegelijkertijd kun je het bladerdeeg verwerken.


Vet hiervoor een springvorm in met het klontje boter en bestrooi de vorm vervolgens met het snufje bloem. Dit moet zowel de randen als de bodem bedekken en zorgt ervoor dat de taart makkelijk loslaat als je hem uit zijn vorm wilt halen wanneer hij gaar is.


Bekleed de springvorm met het bladerdeeg. 'Lijm' de losse stukjes aan elkaar met wat water. Prik vervolgens gaatjes in de bodem met een vork.


Nu alle groenten gaar zijn, hussel je ze door elkaar in een grote pan. Meng ook de twee (nog rauwe) eieren door dit mengsel. Als alles goed door elkaar zit, kan de vulling in de met bladerdeeg beklede springvorm.


Dek het geheel af met geraspte kaas.


Na 50 minuten in een oven van 180 graden Celsius is de taart klaar.


Eet smakelijk!


Cahier de mes recettes


Deze receptenschriften zijn van het Franse merk La Marelle, één van mijn favoriete merken voor kaarten, schrijfwaren en dat soort dingen. Er zijn een aantal illustratoren die voor La Marelle werken. Van sommigen vind ik hun werk niet zo denderend, maar van de meesten is het heel fantasievol en inspirerend. Vaak koop ik er cadeautjes of kaarten van voor anderen, maar zelf had ik nog niets van dit merk. Dat komt denk ik omdat de meeste La Marelle-spullen vooral mooi zijn en niet bijzonder handig ofzo. Dat koop je niet zo gauw voor jezelf. Deze schriften leken me dan nog wel enigszins nuttig. Het is leuk om je favoriete recepten, die vaak overal en nergens vandaan komen, met de hand in zo'n schrift te schrijven en op die manier te bundelen. Ik had al eerder een dummie van de Witte Boekenmarkt, met zo'n mooie harde kaft en vanbinnen van dik tekenpapier. Daar heb ik al eerder geprobeerd een zelfgemaakt kookboek van te maken. Maar sinds de verhuizing heb ik het nergens meer gezien...

Alle recepten die ik in deze schriften ga schrijven, zal ik ook publiceren op dit blog. Ik weet nog niet met welke regelmaat ik dat zal doen, maar mijn streven is om minimaal één keer per maand een recept te publiceren en dan te kiezen voor iets dat met het seizoen te maken heeft. Hopelijk hebben jullie net zoveel zin om die gerechten te maken als ikzelf.

Eet smakelijk!

dinsdag 25 oktober 2011

Oma

De foto hiernaast heb ik vorig jaar gemaakt, toen ik met Oma een herfstwandeling maakte. Ik weet dat ze niet herkenbaar op mijn blog zou willen, dus ik plaats deze foto waar je haar op de rug ziet. Nu alles vol ligt met gekleurde blaadjes en ik de herfst ruik zodra ik 's ochtends de buitendeur opendoe, krijg ik weer zin om herfstwandelingen te maken.

Nog elk jaar kan ik blij zijn met het zien van paddestoelen, het vinden van kastanjes en vooral met het lopen door een grote stapel aangeveegde herfstbladeren. En dat die dan allemaal opwaaien en zo'n ruisend geluid maken, heerlijk! Met Oma is door het bos wandelen bovendien extra leuk, want ze weet heel veel van de natuur.

Waar Oma ook heel veel van weet, is van tekenen, schilderen en poppenspel. Vroeger was ze niet mijn Oma, maar mijn tekenjuf. Ook was ze poppenspeler in een poppentheater waar ik als kind veel kwam. Daarnaast is ze een heel goede vriendin van mijn ouders en heeft ook nog tekenles gegeven aan mijn vader toen hij nog een jongen was. Toen we (inmiddels alweer jaren terug) op oudejaarsdag bij haar op visite kwamen, net nadat we hadden gehoord dat mijn laatste echte oma overleden was, spraken we af dat zij voortaan mijn Oma zou zijn.

In bepaalde opzichten lijkt ze ook heel erg op die overleden oma: ze is eigenzinnig en kan als een blok ergens voor staan. Daarnaast kun je lekker gek met haar doen, houdt ze van dieren en heeft ze veel fantasie. Eerst wilde ze niet naar ons nieuwe huis komen kijken zolang er nog geen schilderijen aan de muur hingen. Dat was natuurlijk ook een beetje een grapje, maar ik ben heel blij dat we eindelijk een afspraak hebben gemaakt.

vrijdag 21 oktober 2011

Deze week zag ik... bruidstaart

Afgelopen week trouwden goede vrienden van ons. Beer had een prestigieuze opdracht: foto's maken van de bruiloft. Gelukkig was hij niet de enige en waren er nog twee andere vrienden van het bruidspaar die foto's maakten. Zo werd de verantwoordelijkheid die op zijn schouders lag niet te groot.

Doordat Beer graag zonder flits fotografeert (volgens de Dogma-regels), bleken er achteraf veel foto's bewogen te zijn. Hij was dagen bezig om achter de computer foto's te selecteren en bij te snijden (hij had er honderden gemaakt) om wat moois over te houden.

Daarbij waren ook deze foto's van de taart (die weer zijn bewerkt door mij, ehm...ik bedoel door Picnik). De taart was gemaakt door de moeder van de bruid, een dag van tevoren. Lijkt me best te doen: even oefenen met marsepeinen roosjes, van binnen 2 lagen cake en 1 laag fruit. Als je het een dag van tevoren kunt maken, kan ik dat best doen als wij ooit gaan trouwen.

Ik vind een bruiloft iets heel persoonlijks en zou me niet verplicht willen voelen tot bepaalde gebruiken 'omdat dat nou eenmaal zo hoort'. Liever zou ik er iets origineels van willen maken, een feest dat echt bij ons past. Zo'n driedubbele taart leek me bijvoorbeeld helemaal niets: zo'n pompeus geval dat voor veel geld door een of ander taartenatelier in elkaar geknutseld wordt. Fantasieloos. Plichtmatig. Maar nu ben ik om: zo'n taart als deze moet het worden en dan zou ik hem zelf willen maken!


Deze week zag ik is een initiatief van Daan en Roos.




woensdag 19 oktober 2011

De Zevensprong

Erg handig, zo'n IT'er in huis: Beer heeft een extra kabeltje aan de modem gemaakt, zodat we nu ook op de laptop kunnen internetten in de woonkamer (terwijl de ander in zijn/haar studeerkamer zit te internetten). Dat biedt perspectieven voor het lekker lui op de bank kijken naar uitzendinggemist.nl en allerlei andere mooie online filmpjes. De afgelopen week heb ik zitten genieten van De Zevensprong, een jeugdserie uit de jaren tachtig. Iemand is zo aardig geweest alle afleveringen in drie delen op te knippen en ze vervolgens op YouTube te zetten! Het is natuurlijk niet zo spannend als de eerste keer, maar toch nog steeds heerlijk om je in zo'n mysterie te verliezen. En om je te verkneukelen over de kleine dingetjes die langzaam ouderwets gaan aandoen: het vele theedrinken, moeilijk doen over iemand wel of niet met zijn voornaam aanspreken en vooral het op veel plaatsen ontbreken van een telefoon. 

Wil je de serie ook nog eens zien? Dan is hier het eerste deel van aflevering 1:  


zondag 16 oktober 2011

Zondag

"Zeg eens, wat willen jullie voor ontbijt... of moet ik soms ook havermout voor jullie maken?" Met die vraag ontstond onze zondagochtendontbijttraditie. We logeerden met Beers studievriendengroep bij vrienden op Texel. Onze gastvrouw at zelf elke ochtend havermout en leefde blijkbaar in de veronderstelling dat andere mensen dat een gruwelijke gewoonte vinden. Maar wat bedoeld was als 'doembeeld' en aansporing om snel te beslissen wat we wilden eten, bleek voor ons juist een interessante suggestie. We aten nooit havermout, gewoon omdat we er nooit aan dachten. Maar eigenlijk vonden we het wel heel lekker. De gastvrouw reageerde verrast op ons enthousiasme en korte tijd later zaten we aan een bord heerlijke havermout met kaneel, rozijntjes en wat niet al. 

Sindsdien maakte ik thuis af en toe weer havermout en vanaf het moment dat we samenwoonden was een nieuwe traditie geboren: op zondagochtend maak ik havermout voor ons beiden. Daarmee is Beers heldhaftige bijnaam 'croissantjesjager' een beetje in de vergetelheid geraakt. Wanneer we op zijn studentenkamer sliepen, maakte hij op zondag altijd afbakcroissantjes met gesmolten kaas ertussen, vaak vergezeld van een glas Appelsientje. Tja, ondanks dat we van tradities houden, kan het soms ineens tijd voor iets anders zijn. En dus zaten wij ook vanochtend weer aan een heerlijk havermoutontbijtje.