Gisteravond speelde Theatergroep Suburbia de voorstelling 'U bent mijn moeder' in het theater waar ik een tijdje terug stage heb gelopen. Mijn moeder had nog nooit een voorstelling gezien in dat theater. Meestal gaan Beer en ik samen of soms ga ik met een vriendin naar een voorstelling. Dit leek me nou echt iets om met je moeder te zien, dus ik besloot haar mee te nemen. Het is een opvoering van de beroemde voorstelling van Joop Admiraal waarin hij zichzelf en zijn dementerende moeder speelt, maar nu vertolkt door een vrouw.
Mijn moeder en ik kenden Admiraals versie uit mijn Werkteater-dvd-box. Een prachtig persoonlijk verhaal, waarbij de moeder me bij vlagen aan mijn eigen oma doet denken. Niet vanwege de dementie, maar eerder vanwege het taalgebruik en de intonatie. Regisseur Albert Lubbers vertelde bij de inleiding van de voorstelling dat het niet zo'n literair stuk is. Dat mag dan zo zijn, voor mij bepaalt de taal van dit stuk heel erg de mate waarin het mij raakt. Het zijn zulke uit de werkelijkheid gegrepen dialogen, dat je er heel gauw in meegaat. Bijvoorbeeld doordat moeder wel eens, niet begrijpend, de woorden van haar kind langzaam herhaalt. Zo gaat het in het dagelijks leven ook en daardoor is dit - mits goed gespeeld natuurlijk - totaal niet storend. Iemand als Maria Goos is ook erg goed in het schrijven van zulke 'natuurlijke' teksten.
Wat hij wel terecht zei is dat dit (vrijwel?) het enige (Nederlandse?) stuk is waarin één acteur twee personages tegelijk speelt. Hoe Admiraal schakelt terwijl hij bijvoorbeeld zijn moeder (en dus zichzelf) aankleedt, is op de dvd al formidabel. Actrice Marie-Christine de Both wist dit in deze vrouwelijke versie van de voorstelling ook zeer geloofwaardig neer te zetten. Echt briljant, hoe ze de dementerende moeder speelt en dit dus ook nog combineert met 'zichzelf', het personage Stien.
Mijn moeder en ik kenden Admiraals versie uit mijn Werkteater-dvd-box. Een prachtig persoonlijk verhaal, waarbij de moeder me bij vlagen aan mijn eigen oma doet denken. Niet vanwege de dementie, maar eerder vanwege het taalgebruik en de intonatie. Regisseur Albert Lubbers vertelde bij de inleiding van de voorstelling dat het niet zo'n literair stuk is. Dat mag dan zo zijn, voor mij bepaalt de taal van dit stuk heel erg de mate waarin het mij raakt. Het zijn zulke uit de werkelijkheid gegrepen dialogen, dat je er heel gauw in meegaat. Bijvoorbeeld doordat moeder wel eens, niet begrijpend, de woorden van haar kind langzaam herhaalt. Zo gaat het in het dagelijks leven ook en daardoor is dit - mits goed gespeeld natuurlijk - totaal niet storend. Iemand als Maria Goos is ook erg goed in het schrijven van zulke 'natuurlijke' teksten.
Wat hij wel terecht zei is dat dit (vrijwel?) het enige (Nederlandse?) stuk is waarin één acteur twee personages tegelijk speelt. Hoe Admiraal schakelt terwijl hij bijvoorbeeld zijn moeder (en dus zichzelf) aankleedt, is op de dvd al formidabel. Actrice Marie-Christine de Both wist dit in deze vrouwelijke versie van de voorstelling ook zeer geloofwaardig neer te zetten. Echt briljant, hoe ze de dementerende moeder speelt en dit dus ook nog combineert met 'zichzelf', het personage Stien.
Voor het stuk zijn een paar kleine dingetjes aangepast omdat het nu door een vrouw gespeeld wordt, en om het wat actueler te maken. De indringende vraag 'Had je niet liever een meisje willen zijn?' van moeder aan haar homoseksuele zoon is vervangen door 'Had je niet liever kinderen gehad?' Ik bedacht me dat dit eigenlijk het onderliggende probleem is als de moeder van Joop de homoseksualiteit van haar zoon ter discussie stelt. Ze had liever gehad dat haar zoon niet afweek en gewoon een gezin had gehad. Erg goed gekozen dus.
Voor mij was het superbijzonder om dit met mijn eigen moeder te beleven, in mijn lievelingstheater. Ook best grappig om haar zo de weg te wijzen e.d. in een omgeving waar ik zelf zo vertrouwd ben. Alsof ik ook een beetje voor haar moest zorgen...
Hieronder de trailer van 'U bent mijn moeder' van Suburbia:
En voor de volledigheid ook nog een prachtig fragment van de Werkteaterdvd:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten