Onze week in beeld

Een overzicht van onze week aan de hand van foto's en een paar woorden, naar een idee van MamaNatuurlijk.

Culturia-avond in theater De Cameleon, met o.a. een collega van Beer

 Mooie bramenstruik 

 De eerste herfstblaadjes

 Gezellige afscheidsborrel op kantoor met collega's

 Zoveel lieve afscheidscadeautjes!

De laatste van mijn studievrienden studeert af

 Verse appelmoes maken

 Een vriend vierde zijn verjaardag en gaf daarbij zijn halve cd-collectie weg!

Spinnenweb op ons balkon

Gezellig de stad in en een broodje eten met een (inmiddels oud-)collega

Deze week zag ik... een kantoorfeetje

Mijn laatste werkdag zit erop. Samen met nog een andere collega nam ik afscheid tijdens een gezellige borrel, waarna we met een groepje collega's nog erg gezellig hebben gegeten in 'Getto', een restaurantje in de Warmoesstraat waar je wordt bediend door travestieten (tsja, je werkt in Amsterdam of niet...). 

Om iets persoonlijks achter te laten voor mijn collega's, maakte ik een 'kantoorfeetje' (op basis van een patroon van Atelier Pippilotta) dat kan worden neergezet op het secretariaat, waar iedereen regelmatig langskomt. Ze heeft een eierklopper als toverstaf, deze wordt bij ons altijd gebruikt om melk op te schuimen voor een cappuccino. Het exemplaar op onze etage was echter nogal verroest en aan vervanging toe. Wanneer deze in gebruik wordt genomen, tovert het feetje heel scherpe medewerkers, dankzij de nodige koffie.

Bij ons is het traditie dat collega's die weggaan een boek krijgen, waarvoor iedereen een A4-tje maakt op basis van een thema dat bij de persoon in kwestie past. Ik kreeg een boek vol met knutseltips, waar de meeste collega's nog een lieve of grappige persoonlijke boodschap bij hadden geschreven. Als ik nog niet al ideeën genoeg had om te maken en te verzinnen, hoef ik me nu helemaal niet meer te vervelen..

 

Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula

Het graan

Beer en ik verbazen ons vaak over de onbegrijpelijke tekst van kinderliedjes als 'vier weverkens zag men ter botermarkt gaan'. Een aantal antroposofische kinderliedjes die ik ken, blinken echter uit in inhoud en begrijpelijkheid. Laatst leerde ik weer zo'n nieuw mooi liedje kennen, over het verwerken van graan tot brood. Dat kwam extra mooi uit omdat ik juist weer eens zelf brood heb gebakken:

Als korrel gezaaid, als aren gemaaid,

gedorst en gehakt, in zakken gepakt.

Dan wordt het meteen gemalen op steen,

geroerd en gekneed, gebakken zo heet.

Het brood is nu klaar, mooi bruin en goed gaar

Dank aarde en zon dat 't graan rijpen kon. 

Home sweet home #17

Soms komen we onze blognamen ineens tegen op een andere plaats in huis. In het geval van de verhuisdoos in onze berging bijvoorbeeld, waar blijkbaar onder meer beertjes in zitten, kun je de tekst ook lezen als 'kinderspullen van Beer' (en dat is in dit geval ook zo). Zoiets levert dan toch eventjes een glimlach op. Maar Beer z'n voorkeur voor shampoo begrijp ik niet zo goed, hopelijk hoef ik hier geen stille hint in te zien? ;-)

Home Sweet Home is een initiatief van BarbaraMama. Klik hier voor de andere deelnemers.

Onze week in beeld

Een overzicht van onze week aan de hand van foto's en een paar woorden, naar een idee van MamaNatuurlijk: het weer is omgeslagen en langzaamaan wordt het echt herfst. We nemen afscheid van de zomer en ook mijn 'grote afscheid' komt steeds dichterbij.

Dreigende wolkenlucht

 Maar ook een regenboog!

Ook Atlas wordt nat

 Bijzondere medewerkers van boekhandel Athenaeum

Nóg een lief afscheidscadeautje van een collega!

 Statement van Wakker Dier?

In Kunstcentrum Haagweg tijdens de Leidse Kunstroute

Open atelier in de Kaasmarktschool 

Muurschildering in cultureel centrum Sijthoff 

Gezellig op verjaarsvisite in het Strijkijzer

Gevulde tomaten à l'improviste

Uit mijn kinderkookboek 'Heerlijke hapjes uit mijn eigen keuken''  herinnerde ik me een recept voor gevulde tomaten. Als kind heb ik hier veel receptjes uit gemaakt, maar tegenwoordig komt het boekje vrijwel niet van zijn plaats uit het rijtje kookboeken. Ik vind het echter nog altijd een mooi en fijn boekje, hoewel ik tegenwoordig niet meer bij elke stap in het recept een plaatje nodig heb. De gedachte aan gevulde tomaten leek me een mooie aanleiding om het boekje weer eens uit de kast te trekken. 

Helaas bleek het recept aanzienlijk minder vegetarisch te zijn dan ik dacht en moest er ook nog yoghurt in. Dat had ik toevallig niet in huis.

Nu moest ik dus zelf alsnog iets verzinnen, weliswaar met het receptje als inspiratiebron. Wat ik verzon, was uiteindelijk zo lekker, dat ik vond dat ik het gauw ergens moest opschrijven. En ja... daar heb je dan een blog voor! :-) 

Men neme:

- vier tomaten,

- handjevol kikkererwten uit blik,

- een kleine augurk of enkele sandwichaugurken (van die plakken),

- wat mosterd en mayonaise,

- klein beetje gedroogde kruiden (tijm, basilicum, oregano of iets dergelijks),

Was de tomaten en snijd er een 'hoedje' af. Hol de tomaten uit en doe het vruchtvlees in een kom. Voeg de kikkererwten, kleingesneden augurk, mosterd en mayonaise toe aan het tomatenvruchtvlees en zet kort de staafmixer erop. Vul de uitgeholde tomaten met dit mengsel en garneer dit met wat gedroogde kruiden voordat je het 'hoedje' erop zet (eventueel kun je ook nog wat kruiden door het mengsel doen). Erg smakelijk als tussendoortje of bij de warme maaltijd. Met cherrytomaatjes kun je er een lekker borrelhapje van maken. 

 

Deze week zag ik... gebak en cadeautjes

Hoewel ik nog twee weken aan het werk ben in mijn huidige baan, heb ik eergisteren alvast een beetje afscheid genomen. Het was  namelijk de laatste keer dat we met alle collega's van de afdeling bij elkaar waren. We haalden gebak bij de HEMA om de hoek voor bij de koffie en ik kreeg supermooie cadeautjes: twee kop-en-schotels van het Douwe Egberts Oililyservies dat ik spaar, en alsof dat nog niet alles was, kreeg ik ook nog een prachtig kookboek vol gezonde groenterecepten!  

 

Het voelde echt zo raar om afscheid te nemen, heel onwerkelijk. Maar goed, dat zal het over twee weken, als het echt mijn laatste werkdag is, niet anders zijn. 

Zo'n moment doet je even reflecteren op de periode die je gaat afsluiten: mijn eerste fulltimebaan, dagelijks in de spits met de trein, een werkweekritme opbouwen, zoveel nieuwe mensen leren kennen, zoveel geleerd bij dit bedrijf en in deze functie, wennen aan de hectiek van Amsterdam en er tegelijk zoveel mogelijk van genieten dat je in het centrum van die stad werkt.

En straks is het allemaal voorbij, omdat het bedrijf moet inkrimpen. Wat zal er dan weer op mijn pad komen? Ik heb nog geen idee... Enerzijds is er een gapend gat, anderzijds een peilloze diepte vol kansen...

 

Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula

Onverwacht bezoek

Mijn pc op kantoor: vrolijk versierd met Sneeuwwitjefiguren

Vorige week kwam oud-collega M. even langs op kantoor. Zomaar, als verrassing, met wat lekkers bij de koffie. We zitten in hetzelfde schuitje, maar zij is wat eerder vertrokken. Ze had zoveel ballen in de lucht te houden, daar kon het werk en dan tegelijk moeten solliciteren naar een nieuwe baan niet meer bij. Ze zat echter wél boordevol plannen voor werkzaamheden die ze wilde gaan doen en bedrijfjes die ze wilde opzetten. Het ene idee leek me wat realistischer dan het ander, maar ik was toch wel erg benieuwd hoe het verder zou gaan met al haar plannen. 

Het was superleuk om haar weer te zien, niet alleen om te horen hoe het met al haar activiteiten stond, maar ook omdat haar enthousiasme zo aanstekelijk kan werken. Hoewel haar plannen nog meer handen en voeten moeten krijgen, was ze heel positief en een stuk opgeruimder dan toen ik haar voor het laatst zag. Zoals ze het beschreef, zit ze in een web van inspirerende mensen die net als zij plannen hebben om het nodige te ondernemen, en wellicht hun krachten te bundelen. "Vanaf nu neem ik elk initiatief dat op mijn pad komt serieus," vertelde M. enthousiast. Ik kreeg er meteen energie van, wat doorwerkte in de rest van mijn werkdag. Hoewel ik blij ben met mijn eigen behoedzaamheid, zou ik af en toe toch wel wat meer van zulk enthousiasme willen hebben. 

Onze week in beeld

Een overzicht van onze week aan de hand van foto's en een paar woorden, naar een idee van MamaNatuurlijk.

Nieuw badmintonseizoen voor Beer

Heel bijzondere schaduwen...

...van de lantaarnpalen achter het stadhuis

Kitscherig herfststukje op kantoor

Studium Generale-lezing Nibelungenlied

Open Monumentendag dus

Een kijkje in de ateliers van Ars Amula Naturae

lunch van het Friese bakkertje

Eendjes voeren

Een bard in het wild

De Asielzoeker

Wat is het toch fijn om vrienden als de Asielzoeker zo dicht in de buurt te hebben! Hij ontleent zijn bijnaam aan een toneelstuk van onze studievereniging waarin we samen speelden, met nog een aantal andere studiegenoten. Tijdens die periode heb ik hem leren kennen als iemand waarmee je niet alleen ontzettend veel lol kunt hebben, maar die ook heel goed kan luisteren en je een schouder biedt om uit te huilen wanneer dat nodig is. Verder is het ook altijd erg fijn om diepe gesprekken met hem te voeren, over bijvoorbeeld politiek, kunst of filosofie. Gelukkig kunnen Beer en hij het ook erg goed met elkaar vinden: ik lig gegarandeerd in een deuk wanneer ze samen dialectsprekende typetjes spelen (en dat schier eindeloos vol kunnen houden).

En dan hebben we nog een dingetje met warme chocolademelk. Sinds hij op een snikhete dag op het Amsterdamse Leidseplein warme chocolademelk bestelde, is dat een soort running gag geworden. "Het is er weer weer voor," sms'en we naar elkaar wanneer de lente aanbreekt. Maar ook als het koud is, kun je prima warme chocolademelk drinken. Zo hebben we al in menig cafeetje de warme choco gekeurd, vergelijkbaar met Bassie en Adriaan die in heel Europa slagroomtaart gingen proeven. En ook mijn eigengemaakte chocolademelk mag er wezen volgens hem, lekker met veel slagroom. Perfecte begeleider van zo'n goed gesprek, wat mij betreft! 

Home Sweet Home #16

Toen ik jaren geleden deze prachtige schaal zag in dé toenmalige Haagse fantasywinkel, was ik meteen verkocht. Als middelbare scholier had ik niet zomaar even geld om hem te kopen, maar gelukkig kreeg ik hem voor mijn achttiende verjaardag. Na jaren op mijn studentenkamertje te hebben gestaan, komt hij pas écht goed tot zijn recht in onze woonkamer, op de salontafel.

Deze 'Leaf Man' is een interpretatie van 'The Green Man',  een oude Keltische figuur die werd gebruikt om boze geesten te weren. Ook in andere culturen kun je hem tegenkomen. In sommige natuurreligies wordt hij gezien als het archetype van de productieve mannelijke energie van de aarde en metgezel van Moeder Natuur. Hoewel het dus vooral een soort wicca-figuur is, kun je hem ook als versiering in kerken tegenkomen. Zelfs in Egypte kennen ze een soort Green Man, daar zou hij een bemiddelaar zijn tussen de fysieke wereld en de wereld van de verbeelding.

Ach, voor mij is het vooral een mooie voorstelling van de kracht van de natuur en daarom hebben we schelpen en mineralen in de schaal gelegd: kleine natuurschatten die nooit hun schoonheid verliezen (in tegenstelling tot bijvoorbeeld een bos bloemen: ook prachtig, maar je hebt er altijd maar zo kort plezier van). De schaal is nog altijd mijn grote trots!

 

Home Sweet Home is een initiatief van BarbaraMama. Klik hier voor de andere deelnemers.

Onze week in beeld

Een overzicht van onze week aan de hand van foto's en een paar woorden, naar een idee van MamaNatuurlijk: de vakantie is voorbij en we gaan weer aan het werk.

In de spits met de trein

Weerzien met de Amsterdamse geveltjes

Lunchpauzebezoekje aan Athenaeum

Verrassend uitzicht vanuit de trein (het is niet eens lente!)

Mooie spreuk in de Flow

En dan nu echt: Beers verjaardagsfeest

Met heel veel gezellige mensen

Tot in de kleine uurtjes

 Op kraamvisite bij een studievriendin

Lief hè, zo'n meisje?