Macarons

Mijn schoonmoeder en ik maakten macarons. Beer maakte foto's, dus hieronder volgt een kleine reportage. Bij het vorige bezoek aan de ouders van Beer gaven we een schattig boekje met macaronrecepten. Mijn schoonouders houden namelijk erg van Frankrijk en (dus) ook van Franse lekkernijen. Dat boekje moest nu maar eens ingewijd worden, dus wij de keuken in. Maar van een Franse slag was zeker geen sprake. Macarons maken is een erg ambitieus plan. Alleen al het vinden van de ingrediënten bleek niet makkelijk: waar vind je amandelmeel en hoe kom je aan kleurstofpasta? In mijn eentje was het vast nooit gelukt om hier iets eetbaars van te bakken. Met z'n tweeën slaagden we er in elk geval in iets te maken dat lekker smaakte. Aan de vormgeving moeten we nog even werken, zoals ook te zien is op de foto's hieronder...

Hemelse koffie

 

Afgelopen week dronk ik deze zalige cappucino tijdens een ouderwets moeder-&-dochter-winkeldagje. Dat hadden we al lang niet meer gedaan. Zo lang, dat mijn moeder zich dingen liet ontvallen als: "Ik was vergeten dat je zo heeeel beleefd kan zijn." Tegen haar heb ik immers altijd het hart op de tong, want wij weten wat we aan elkaar hebben. Toch is het grappig hoe mijn moeder soms heel anders op mij reageert dan andere mensen. Op mijn werk moet ik 'out of the box' proberen te denken, bedenken hoe we processen kunnen verbeteren. Als ik tegen mijn moeder iets zeg over de bureaucratie bij de gemeente (zonder overigens de illusie te hebben daar iets aan te kunnen veranderen), zegt ze: "Neem het nou gewoon zoals het is." Ook vindt ze het moelijk te begrijpen dat ik een Benettonvestje, in plaats van een vormeloze dweil 'tuniek' van de Zeeman draag. Grappig, mijn schoonmoeder vindt juist dat ik 'wel eens wat duurs voor mezelf mag kopen'. Eerlijk gezegd denk ik zelf dat ik prima het midden kan houden tussen deze twee opvattingen. :-) Maar goed, het was een topdag. We hebben aan een half woord genoeg (dus je kunt heeeel veeeel bespreken op zo'n dag ;-)) en genieten van dezelfde knusse dingen.  Zoals zo'n heerlijk kopje koffie dus!

Overigens vind ik de engeltjes op het kopje best wel toepasselijk nu de eerste adventsweek is ingegaan.

Vele wegen...

Hoewel de wintermaanden met de feestdagen nog voor de deur staan, denken wij alvast weer aan een vakantie ergens in het voorjaar. Als cadeau voor mijn diploma van de middelbare school hadden mijn ouders mij willen meenemen naar Rome. Dat is er nooit van gekomen en nu leek het hen wel zo leuk als Beer en ik samen gingen. Ons lijkt dat ook erg leuk en zodoende bestuderen we volop gidsjes...

Deze week zag ik... Dood van een handelsreiziger

Meestal ben ik degene die het initiatief neemt als het gaat om theaterbezoek, maar ons uitstapje van gisteren was Beers idee. Hij had een kortingbon gezien voor deze voorstelling, opgevoerd door het Rotheater. Ruim een week geleden vroeg hij ineens of ik mee wou. Ik had nooit gedacht dat hij op zo'n korte termijn nog kaartjes kon krijgen, maar we hadden supergoede plaatsen. Ik voelde me echt mee uit genomen, zo romantisch!

foto: Leo van Velzen

De voorstelling was erg mooi en indrukwekkend. Ik had me een veel stijver stuk voorgesteld, afgaande op fragmenten van vroeger die ik wel eens op tv had gezien. Maar in dit mooie, geabstraheerde decor, met speelse ballonnen en subtiele muziekjes, leek 'Dood van een handelsreiziger' geen stijf repertoirestuk, maar bijna experimenteel. Dat beviel me erg, en het universele van het verhaal bleef goed overeind: een man die vlucht in zijn dromen komt zichzelf keihard tegen in de werkelijkheid. Hij heeft zijn zoon met dromen willen opvoeden in de hoop dat hij wél wat zou gaan voorstellen. En kun je hem dat eigenlijk kwalijk nemen? Doen niet alle ouders dat tot op zekere hoogte?

Het feit dat wij eigenlijk niet konden achterhalen of de tekst nu geactualiseerd was of niet, geeft al aan dat het Rotheater er uitstekend in is geslaagd om van dit stuk uit 1949 een hedendaagse of misschien wel tijdloze vertaling te maken.

Na afloop maakte Beer deze foto in de foyer. IJzersterke quote:

Deze week zag ik is een initiatief van Daan en Roos.

Muffins met blauwe bessen

Hmm... wat ziet dat er mooi uit, zo'n schaaltje blauwe bessen. De herfst is niet alleen de tijd van vallende blaadjes, kastanjes, pompoenen en korter wordende dagen, maar ook van deze blauwe bessen. Ze zijn supergezond en smaken heerlijk. Tijd om er eens iets mee in de keuken te doen. Blauwebessenmuffins zijn weliswaar minder gezond, maar wel erg lekker! Afgelopen weekend hadden we familiebezoek, een goede aanleiding om zoiets lekkers te maken. Voor 12 stuks heb je nodig:

200 gram blauwe bessen

250 gram bloem

125 gram boter

100 gram suiker

2 eieren

1 zakje vanillesuiker

2 theelepels bakpoeder

en niet te vergeten: muffinvormpjes

Doe eerst de bloem, suiker, vanillesuiker en bakpoeder in een mengkom. Snijd de boter (die liefst op kamertemperatuur is) in kleine stukjes en voeg de eieren toe. Hussel dit alles door elkaar en voeg eventueel een scheutje water toe om alles goed te laten mengen. Als laatste meng je de blauwe bessen door het muffinbeslag.

Plaats de muffinvormpjes in een muffinbakblik. Je kunt ze ook op een gewoon bakblik plaatsen, maar dan worden de muffins minder vol. Verdeel vervolgens het beslag over de vormpjes. Dat gaat het handigst met een ijsbolletjestang of met twee eetlepels. Verwarm ondertussen de oven voor.

Na 30 minuten in een oven van 200 graden Celsius (ik ga bij alle recepten uit van een elektrische oven) zijn de muffins klaar.

Eet smakelijk!

Deze week zag ik... bijenwas

"Ah kijk, écht iets voor een creatief iemand", zeiden twee voorbijlopende dames in één van mijn favoriete lunchpauzewinkeltjes. Ik moest een beetje lachen, want kaarsen maken met een zelfmaaksetje als dit is helemaal niet zo creatief. Je kunt het zelfs niet eens ambachtelijk noemen, huisvlijterig misschien. Maar juist het basale van zo'n mooie gerolde kaars in die honingkleur is wat ik er mooi aan vind. En...het is zo fijn om te doen! Lekker dat mooie materiaal door je handen laten gaan, langzaam het honingraatvel om de lont rollen (want dat is eigenlijk alles) en de heerlijke geur die daarbij vrij komt (die nog sterker wordt als je de kaarsen eenmaal gaat branden): daar kan ik enorm van genieten.

Ik heb geprobeerd om Beer over te halen te poseren met een brandende kaars, zodat ik ook nog kon betrachten daar een heel artistiekerige foto van te maken. Helaas liet meneer zich daar niet toe verleiden. Dat vindt hij 'stom'. Tsja, waar blijf je dan, hè? Dan maar een stemmig plaatje van een eenzaam lichtje in deze steeds donker wordende tijd van het jaar.

Deze week zag ik is een initiatief van Daan en Roos.

Heb ik genoeg...

Het is de maand van de spiritualiteit. Daarom is er op tv en 'in het land' de nodige extra aandacht voor diverse vormen van levensbeschouwing. Wat is spiritualiteit eigenlijk precies? Zingeving, het hogere in jezelf of in alles zoeken? Bij de studiegroep van de theosofie heb ik ervaren dat spiritualiteit ook een heel praktische kant heeft, bijvoorbeeld wanneer we het over leven en dood hebben: wat gebeurt er dan, en wat moet je daar eigenlijk mee? De antroposofie heeft ook veel elementen in zich waarmee je op een heel praktische manier met spiritualiteit bezig kunt zijn. Omdat het de maand van de spiritualiteit is, ging Karin de Groot (van o.a. Spoorloos) eens op bezoek bij een aantal antroposofen. Dat resulteerde in deze mooie aflevering van 'Heb ik genoeg...'

Kerstcadeau

Deze week viel er voor mij een kerstcadeau in de brievenbus. Veel te vroeg, zou je denken. Of juist te laat? Het kwam door de tijdschriftenbon die we afgelopen kerst op kantoor cadeau kregen. Het leuke aan die bon was dat hij onbeperkt geldig was. Wij zaten immers middenin de verhuizing en ik had totaal geen tijd om eens lekker wat mooie tijdschriften uit te zoeken om ontspannen mee op de bank neer te ploffen. Sterker nog... we hadden niet eens een bank.

Inmiddels zijn we alweer een tijdje op orde (er is nog best het een en ander te doen, maar niets acuuts meer) en dus gunde ik mezelf nu eindelijk het verzilveren van de tijdschriftenbon. Een paar maanden lang ontvang ik nu optimisme en praktisch idealisme in de vorm van Ode en creativiteit en inspiratie in de vorm van Flow. Dat wordt genieten!