Wereldreis door eigen stad

Toen we nog studeerden, gingen Beer en ik vaak naar de Studenten Ekklesia. Het lijkt een beetje op een studentenvereniging, maar je kunt er geen lid van worden en het valt onder de universiteit. Het is een organisatie voor studenten op het gebied van zingeving; geworteld in de christelijke traditie, maar met oog voor andere levensbeschouwingen. Iets hard core christelijks hebben we er nooit bijgewoond. Wij gingen er bijna wekelijks arthousefilms kijken, die vaak wel een religieus thema hadden of een interessante kijk op de wereld boden. Ik volgde daar ook eens de cursus 'relishoppen', waarbij we naar verschillende gebouwen (moskee, synagoge e.a.) van grote wereldreligies gingen en uitleg kregen van 'echte' joden, moslims, hindoes e.d. Echt een superinteressante ervaring. Beer kon destijds niet mee en wilde altijd nog eens zoiets meemaken. Met Een wereldreis door eigen stad in Den Haag kreeg hij die kans.

In Den Haag leven veel verschillende culturen en levensovertuigingen naar elkaar en om die een beetje nader tot elkaar te laten komen, had de gemeente dit georganiseerd. Ik hoorde ervan via de theosofie, waar ik nogal eens naartoe ga. Per bus of op eigen gelegenheid kon je bij verschillende organisaties een kijkje nemen. Je kon een hele route volgen of je beperken tot een paar dingen die je interessant vond. Er waren lezingen, workshops en je kon zelfs een heus holi-feest meemaken. Overal kon je een stempel krijgen en als je er vier had, kreeg je een kookboekje. Het thema was namelijk 'Eten en drinken', best goed gekozen met veel eetculturen als bijvoorbeeld de Chinese, Marokkaanse en Hindoestaanse cultuur. Dat boekje wilde ik wel proberen te bemachtigen.

Eerst stapten we in de bus richting Vredespaleis, voor de Soefi's en de theosofen dus. Bij de Soefi's kregen we een lezing, maar die werd helaas verstoord door een afvallige katholiek die zijn gelijk wilde halen. We weten nu dus nog niet goed waar de Soefi's voor staan, maar wel wat die meneer vindt. Wat we wel hebben meegekregen, is dat ze proberen te zoeken naar overeenkomsten in grote wereldreligies en harmonie willen uitdragen. Voor ons geen lezingen meer de rest van de dag. Maar ook door de traagheid van het busvervoer zouden onze bezoeken aan andere organisaties weinig inhoud krijgen.

De theosofen zitten om de hoek bij de Soefi's, dus daar konden we gewoon lopend heen. Bij de theosofen was het anders georganiseerd: er waren doorlopend powerpointpresentaties te zien en vrijwilligers stonden je persoonlijk te woord. Ook kregen we er (ondanks het thema) als een van de weinige organisaties ook iets te eten. De Soefi's hadden meer ingestoken op geestelijk voedsel en bij de hindoestanen was een workshop koekjes maken, maar die was net afgelopen toen wij kwamen. En ik dacht nog dat we wel geen lunchpakket mee hoefden te nemen.

Beer wilde ook graag naar het stadsklooster en na enig zoekwerk vonden we het gebouw waar vier kloosterlingen wonen, werken en bidden. Ze geven les op de naastgelegen school. Het was prachtig om hun rijkversierde kapel te zien: een stukje sereniteit temidden van het stadsrumoer. Doordat de gratis bus nogal bleek om te rijden, hadden we geen tijd meer om verdere organisaties te bezoeken. En wij maar denken dat het sneller zou zijn met de bus. We hadden beter wat eerder uit kunnen stappen. Ternauwernood konden we het kookboekje nog ophalen, waar overigens erg lekkere recepten voor roti en sushi in staan en ook een bijzonder recept voor appelsoep. Niettemin hebben we een leuke middag gehad en toch een beetje opgesnoven van andere culturen. Volgend jaar maar op de fiets, want ik wil toch ook eens naar de Sikh-tempel...