Minimaal

Beer en ik zijn - vinden we zelf - nuchtere mensen en proberen zo duurzaam en sober mogelijk te leven. Ik ben opgegroeid zonder auto en nogal een dromer, dus ik zie mezelf niet gauw een rijbewijs halen. Beer heeft er wel één, maar rijdt nooit. Een auto komt er bij ons dus niet gauw in. Daarnaast ben ik inmiddels ruim tien jaar vegetariër. Beer eet wat ik kook, maar snackt een Whopper of iets dergelijks als hij een carnivorenbui heeft. Het zijn vanzelfsprekendheden voor ons, maar het samen opzetten van een huishouden (niet langer in een studentenhuis) leverde ook de nodige afwegingen op. Mijn geweten speelde hoog op bij het kiezen van een energieleverancier. Energie, vooral groene, is duur. Maar grijze energie is slecht. Gelukkig vonden we Greenchoice, dankzij een vriend van Beer. Voordelig, groen en ogenschijnlijk ook goede service (maar dat weet je vaak pas als het misgaat). Wij dus weer helemaal blij.

Vervolgens overwoog ik een abonnement op de groentetas. We hebben hier in de stad DRIE (!) biologische winkels, dus zelfs nog keuze waar we hem zouden ophalen. Op kantoor liet ik dit idee los aan de lunchtafel, waarna diverse collega's zich ontpopten als ervaringsdeskundigen en zo gauw als ze konden er alle nadelen van begonnen op te sommen. "'s Winters krijg je telkens knollen. Dan eet je steeds hetzelfde", "Ja, en dat duurt heel lang om die gaar te krijgen. Dus als je 's avonds om zeven uur thuiskomt en je wilt snel iets op tafel zetten, is dat eigenlijk geen optie." Dit waren voor mij al de belangrijkste nadelen. Verder nog: "Je krijgt er wel recepten bij, maar die zijn heel ingewikkeld", "Het is veel te veel" en "Je kunt nooit meer spontaan uit eten, want thuis heb je altijd nog die berg groente liggen." De groentetas bleek dus geen product voor forenzen. Lang in de keuken staan vind ik heerlijk, maar niet als mijn energie eigenlijk al op is na een dag werken en twee keer in die vreselijke spitstreinen te hebben gezeten (waarover later ongetwijfeld meer).

Duurzaam en sober is ook een huishouden zonder tv-aansluiting. Een tv-toestel hadden we al (geërfd, dus tweedehands, ook erg duurzaam: hoera!), maar in ons nieuwe huis wilde ik niet meer in de verleiding komen telkens naar die bagger te gaan kijken. Af en toe denk je dat een programma wel aardig zal worden. Maar vaak betrapte ik mezelf erop dat ik iets anders ging doen tijdens het kijken, wat erop wijst dat het me dus onvoldoende interesseerde. Aan het einde van de avond blijkt dan dat je je tijd weer vergooid hebt. Nog zoveel mooie boeken ongelezen in de kast, zoveel kunstwerken niet getekend of geschilderd, zoveel stukjes niet geschreven. Ik hou heel erg van televisiekijken als bezigheid, maar keer op keer voelde ik me als kijker onderschat en geïnfantiliseerd door de programmamakers. En daar moet ik dan ook nog bijna vier tientjes per maand voor betalen zeker. Nou, ik dacht het niet. Beer houdt sowieso erg van lezen. Tv bestaat eigenlijk amper in zijn leefwereld. Voor mij was het echter een heftige beslissing. Ik vind dat we als beloning nu wel deze klok mogen kopen.