Beer en ik kregen verkering op de Parade, nu ruim tweeënhalf jaar geleden. Het borrelde al een tijdje, maar nu was het moment. We hebben elkaar leren kennen via een toneelcursus, wat nog weer langer geleden is. Eerst was hij me helemaal niet opgevallen. Pas toen we een reünie hadden en hij Jiskefet-imitaties ging doen, dacht ik 'Hee, met deze gast kun je lachen. Ik moet maar 'ns met hem afspreken zonder de rest van de groep.' Omdat Beer kort daarna voor een halfjaar naar Amerika vertrok, zou dat nog een tijd duren. Daarna hernieuwde ons contact zich en werden we vrienden. Pas toen ontdekte ik hoe leuk hij eigenlijk was. Soms was er een vonkje, soms ook weer niet.Op een vriendschappelijke strandwandeling onderwierp hij me aan een kruisverhoor. Wie mijn favoriete filosoof was, wat mijn levensbeschouwing was en welke politieke voorkeur daar dan wel uit voortkwam... Toevallig allemaal dingen waar ik graag over wilde praten en waarvan ik het belangrijk vond dat een eventuele partner dat op z'n minst zou respecteren. Wat dat betreft, zaten we dus al op één lijn. Tenminste, dit kon natuurlijk nog steeds gewoon vriendschappelijke belangstelling zijn. Later bekende Beer me dat hij het die avond op het strand 'zeker wist'. Toen we een maand later naar de Parade gingen, sprong de vonk definitief over. Al vrij snel wisten we dat we wilden gaan samenwonen, maar daar wilden we wel nog even mee wachten. Beer moest eerst afgestudeerd zijn en eigenlijk moest ik zelf toen nog een betere baan vinden. De kans deed zich voor en sinds de herfst van 2010 zijn we bezig met ons 'samenhuis'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten