Oh ja, daarom ook alweer

Tja, die mooie testbeeldklok. Vervolgens moest ik mijn jonge bezoek uitleggen waarom dat nou zo grappig is, zo'n klok met al die strepen en kleurtjes. Het meisje op de foto hiernaast vroeg me ernaar. Ze is nu al wat ouder dan op het plaatje hoor,  maar dit is toen ik nog wel eens op haar paste. Ze wist wel dat het testbeeld iets van vroeger was.

Ik probeerde te zeggen waarom ik er een nostalgisch gevoel bij heb. Dat had ik nog niet eerder onder woorden gebracht. Als vanzelfsprekend vertelde ik dat ik het vaak zag als we zaten te wachten totdat de kinderprogramma's kwamen. Die kwamen altijd het eerst, aan het einde van de middag. Eerder op de dag was er geen uitzending en dan zag je dit. Daarom heb ik er misschien meer een herinnering aan dan grote mensen van destijds, die zagen het veel minder omdat er al programma's te zien waren als zij de tv eens aanzetten. Terwijl het eruit floepte wist ik dat dàt het inderdaad was. Het was voor mij aldoor zo duidelijk dat ik het niet eens in woorden bedacht had en er niet bij stil had gestaan. Een kind om je heen vraagt je om uitleg en dwingt je op die manier stil te staan bij wat je vindt en doet.

Oh ja, bedacht ik me. Daarom wou ik ook alweer graag kinderen: door dit soort voorvalletjes sta je bewuster stil bij het een en ander en geniet je er daardoor (denk ik) ook meer van. Erg leerzaam bovendien. Op jouw beurt leer je je kind ook van alles om zijn weg te vinden in deze wereld. Het lijkt me fantastisch om zo direct getuige te zijn van hoe iemand zich ontwikkelt en daar ook nog (enigszins?) aan bij te dragen. Zo help je elkaar, ieder op zijn eigen manier. En iets met liefde doorgeven.