Van de week mocht ik laat opblijven van mezelf, want Beer was naar een feestje en zou rond 01.00 uur thuis zijn. Ik trakteerde mezelf op wat 'gezap' langs uitzendinggemist.nl en keek twee boeiende documentaires over uiteenlopende mensen. Allbei hadden ze met werk te maken.
De eerste was de thema-uitzending 'Kroost en carrière, tweeverdieners in de knel'. Ik zag mensen die het súpergoed voor elkaar hadden, worstelden met het idee hun kinderen aan een ander over te laten en tegelijk met de liefde voor hun vak, en een moeder die haar baan opzegde om meer bij haar gezin te zijn. Een duivels dilemma: kind of carrière. Wie thuis kan werken lijkt een bofferd. In sommige banen kan dat nou eenmaal niet. Uit deze docu bleek echter dat ouders daar ook behoorlijk gestresst van kunnen raken omdat privé en werk makkelijk door elkaar gaan lopen. Maar dan, verscheurd worden door je kind zijn verjaardag op de crèche te moeten laten vieren en toch zo graag je eigen bedrijf overeind willen houden waar je zo hard voor gewerkt hebt. Dat is toch ook niet best? Behalve met het stel dat geen begrip kon opbrengen voor ouders die het minder goed konden regelen dan zij, kon ik met iedereen meevoelen. De thema-avond gaf een helder kijkje in tweeverdienersgezinnen. Erg leerzaam.
De andere documentaire keek ik op aanraden van Beer. Deze ging over mensen die bij de bijstand aankloppen en mogelijk in een re-integratietraject kunnen worden geplaatst. Omdat ik voor mijn werk nog wel eens teksten corrigeer over dit onderwerp, leek het me interessant te zien over welke mensen van vlees en bloed die papieren rapporten nou eigenlijk gaan. Bij deze docu ging echt een wereld voor me open: dat mensen denken weg te komen met 'mijn vrouw kan niet alleen zijn, dus ik kan niet werken' (zonder doktersverklaring o.i.d.) en andere bizarre smoezen. Wel sneu voor die meneer trouwens dat hij uiteindelijk dozen moet gaan vouwen terwijl hij waarschijnlijk veel meer kan. Het wordt niet duidelijk waarom hij niet ergens anders geplaatst kon worden. Ook dit is een heel goed gemaakte documentaire, die zowel een sterk beeld geeft van de cliënten als van de medewerkers van de sociale dienst. Je moet toch ook wel sterk in je schoenen staan om daar te werken, zeg!
Heel bevreemdend om deze twee documentaires achter elkaar te bekijken. Veel kijkplezier! (Klik op het bericht als je vanuit de startpagina niets kunt zien)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten