Deze week zag ik... een zelfgemaakt popje

Van onze vaste club studievriendinnen, waarmee we onderhand al tien jaar lief en leed delen, is de eerste vriendin ongeveer een maand geleden moeder geworden. Voor ons allemaal best 'een ding' denk ik zo. Er worden wel vaker kinderen om je heen geboren, maar binnen ons clubje... ja, dan worden we toch wel echt volwassen.

Zoiets wilde ik graag luister bijzetten met een echt persoonlijk cadeautje: iets zelfgemaakts. En dus maakte ik voor de baby dit knuffelpopje. Dat ging niet zo heel snel, want ik ben eigenlijk niet zo handig met naaien. Toch vind ik hem wel erg leuk geworden en mijn 'ambitie' is nu om voor elke baby die er in mijn omgeving wordt geboren, zo'n popje te maken.

Het is een zonnekindpopje en die vind ik altijd erg mooi vanwege hun basale vormgeving. Voor elke leeftijd is er een eigen zonnekindpop, aangepast aan de ontwikkeling van het kind op dat moment. Voor het allereerste stadium is er de knooppop, waarbij het voelen en knuffelen eigenlijk het belangrijkste is. Gaandeweg wordt een pop steeds meer een poppenkindje of een -vriendje, met haartjes, kleertjes en een basaal gezichtje. Dat gezichtje moet zo uitdrukkingloos mogelijk zijn, zodat het kind zelf kan verzinnen welke emotie de pop heeft.

Ook van die poppen voor oudere kinderen zou ik graag willen maken, maar dat is nu denk ik nog veel te hoog gegrepen voor mij. Ik heb inmiddels ook een winkeltje ontdekt waar ze allerlei mooie natuurlijke materialen verkopen voor het maken van dit soort poppen. Ook hebben ze daar vilt en sprookjeswol in de mooiste kleuren... leuk om allerlei sierpoppetjes of -figuurtjes van te maken. Ik wou dat ik de hele dag tijd had om te oefenen. In ieder geval heb ik vast een uitgebreide site gevonden over het maken van zonnekindpoppen. Wil je het ook eens proberen? Kijk dan hier.

Deze week zag ik is een initiatief van Daan en Roos.