Hoe de stof de geest kreeg

Het indrukwekkendste boek dat ik de afgelopen tijd heb gelezen, is 'Hoe de stof de geest kreeg', van antroposofisch huisarts Arie Bos. Hoewel het een dik boek is, en wetenschappelijk en bèta met dingen over dna enzo, bleef ik doorlezen alsof het een spannend avonturenverhaal was. Ik moest gewoon weten hoe het afliep.

In zijn boek gaat Bos ervan uit dat niet het samengaan van moleculen leven voortbrengt, maar juist dat het leven deze moleculen samenbrengt. Om dit te laten zien, neemt hij je in zijn boek mee langs een scala aan wonderen der natuur en soms door de wetenschap nog onverklaarde fenomenen. Wat me bijzonder raakte, was de beschrijving van verschillende dieren (apen, maar ook bijvoorbeeld vogels) die in staat bleken om taal te leren, inzicht hebben in symboliek of empathie voor andere dieren blijken te hebben. Vervolgens wil je natuurlijk erg graag weten waarom dit alles een bewijs is voor de theorie van Bos. Je krijgt dan nog veel minder toegankelijke stukken te lezen (desgewenst met hele uiteenzettingen over epigenetica), maar je blijft gegrepen.

Uiteindelijk weet de schrijver het weer toegankelijk te maken door in het laatste hoofdstuk de opzet van een kroeggesprek te kiezen. In de dialoog die hij daar aangaat, komt hij naar mijn smaak te weinig terug op de eerder in het boek aangehaalde fenomenen, maar zijn uiteindelijke conclusie is duidelijk. Na het lezen wil je eigenlijk meteen verder op onderzoek uit, bijvoorbeeld alle aangehaalde bronnen gaan lezen. Al ben ik bang dat die een stuk minder toegankelijk zijn dan dit boek. Het geeft in elk geval maar weer eens aan in wat voor wonderlijke wereld wij leven.