“Wat een ruimte,” zeiden Beers studievrienden. Dat horen we wel vaker. Ons huis is zeg maar ‘op de groei’ uitgezocht. Zolang er geen eventuele kinderkamer ingericht hoeft te worden, hebben we ieder een eigen studeerkamertje. Dat is natuurlijk een heerlijke luxe. Ook bijvoorbeeld onze badkamer is erg ruim, maar daar merken we weinig van omdat er ook een wasmachine staat en bijna altijd wel een wasrek met schone was. Verder hebben we in onze slaapkamer een flinke kledingkast staan, en natuurlijk die heerlijke boekenwand in de woonkamer. Nee, we hebben het inderdaad niet slecht getroffen.
Het was echt gezellig dat Beers studievrienden kwamen. Ze vonden het eten lekker, bewonderden ons huis, snuffelden in onze boekenkast, waardeerden onze muziekkeuze, nestelden zich op onze bank en kletsten over van alles en nog wat. Het is grappig hoe deze historici onder elkaar praten over sommige maatschappelijke fenomenen. Twee van Beers vrienden zijn bezig te promoveren en je merkt hoe ze ook in het dagelijks leven hun onderzoeksbril op houden: “Dit, ja… dat komt waarschijnlijk door dat.” Op heel rustige toon analyseren ze de wereld om zich heen en bij één meisje is haar open, onderzoekende levenshouding erg opvallend. Zo oprecht verrast ze kan zijn over iets leuks of bijzonders dat ze tegenkomt of meemaakt; in mijn studententijd kon ik zelf ook zo zijn. Het versterkt elkaar als de mensen om je heen dat ook hebben. Ik dacht dat te kunnen vasthouden, maar je moet ook ruimte krijgen om je te kunnen verbazen.
En dan wassen ze ook nog voor je af, de lieverds. Traditie uit Beers studententijd, toen de groep vrienden telkens bij één van hen samenkwam op de studentenkamer om spelletjes te doen. Ze vonden het dan lullig om iemand in z’n eentje de afwas voor zes man te laten doen en deden dat dan met z’n allen. Ik kan dit soort tradities wel waarderen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten