Liefs van Beer - My home is my castle

Na een avond heerlijk samen op de bank een ridderfilm te hebben gekeken, stap ik onze slaapkamer in. Eigenlijk moeten we die even 'voorverwarmen' voordat we gaan slapen, maar dat vergeten we bijna altijd. Nu het buiten vriest is het er dan ook extra koud 's avonds.

Ik laat me echter niet kisten en blijf in de romantische sfeer van de film. "Eigenlijk net een kasteel, hè?" zeg ik tegen Beer. "In kastelen is het ook altijd zo koud." Beer heeft blijkbaar geen enkele behoefte om in romantische sferen te blijven en zegt: "Toch ben ik blij dat onze slaapkamer niet in een kasteel is. In die oude kastelen stinkt het altijd zo. Wij hebben gelukkig betere ventilatie!"

Rebellenpasta

Ik heb van huis uit meegekregen dat knoflook supergezond is en vind het ook nog eens erg lekker. Beer heeft er op zich niet zo'n bezwaar tegen, maar houdt er aanzienlijk minder van dan ik en vindt dan ook al gauw dat ik te veel knoflook in het eten doe.

Als hij - zoals van de week - eens een avond niet thuis is, is dat voor mij dan ook al gauw aanleiding om voor mezelf de heerlijke pastasaus van mijn moeder te maken. Met lekker veel knoflook uiteraard! We aten dat thuis altijd met spaghetti, daarbij is deze saus ook het allerlekkerst. Van mijn ouders mocht ik de spaghetti nooit snijden, maar als ik zo'n avond alleen thuis ben, doe ik het lekker toch! Ook een rebels bordje pasta koken? Je hebt nodig (voor 2 personen):

- 200 gram spaghetti

- 1 pakje quorngehakt

- 2 of 3 kleine blikjes tomatenpuree

- 2 flinke tenen knoflook (of meer als je wilt ;-))

- geraspte kaas

Kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking. Vervolgens snipper je de knoflook en bak deze samen met het gehakt in een koekenpan. Als het gehakt gaar is, roer je de tomatenpuree er doorheen, eventueel met een beetje water en/of een scheutje wijn om het wat sauziger te maken. Garneren met geraspte kaas en serveer er bijvoorbeeld een salade bij.

Bij Leentje in Limburg

Vlak voor het nieuwe schooljaar is Leentje naar Limburg verhuisd voor haar droombaan op een vrije school. Vorig weekend ging ik een nachtje bij haar logeren: weer eens gezellig bijkletsen en kijken hoe ze woont daar in 'Limboland'. Het was voor mij een erg inspirerend bezoek en bovendien bleek Leentje op een erg leuke plek te zijn beland. 

We bezochten het winkelcentrum, wandelden door het bos, speelden het Kolonisten kaartspel, zongen onder de afwas hard mee met ABBA, hadden diepe en gezellige gesprekken en... aten Limburgse vlaai. Nadat we het hele winkelcentrum hadden doorgewandeld, ploften we aan het eind van de middag neer bij een bakkertje voor een kop koffie met vlaai. Toen we af wilden rekenen ging de zaak blijkbaar al bijna dicht. "Ik heb nog wat lekkers voor jullie," zei de dame achter de balie terwijl we afrekenden. We kregen een grote gebaksdoos met allemaal taartjes die over waren en bovendien nog een zak puntjes en een zak krentenbollen! De zaak ging dicht voor het weekend en dus konden ze het toch niet meer verkopen. Wij boften maar...

Het bezoek aan Leentje was niet alleen inspirerend van mens tot mens (om het maar even algemeen te zeggen), maar ook in praktische zin. Zo leerde ze me eenvoudig roux en guacamole te maken en verraste ze me met haar dessert van yoghurt met warme appelmoes en banaan. Ze vertelde ze me over haar stofzuiger zonder zakken en over BK Balanspannen met milieuvriendelijke anti-aanbaklaag. Daarnaast ontdekte ik zoveel interessante boeken in haar boekenkast, dat het onbegonnen werk was al die titels op te schrijven. Ik heb er dus maar even een foto van gemaakt (bookshelfporn! :-)). 

Stella Maris

Vanavond waren Beer en ik naar de voorstelling Stella Maris van Jakop Ahlbom. Dit was de eerste voorstelling van Ahlbom, die hij al in 2000 maakte. Destijds wisten wij nog helemaal niet wie Jakop Ahlbom was, maar inmiddels is hij één van onze theaterhelden (zo niet de grootste). Voor ons dus een unieke kans dat zijn voorstelling nog éénmaal te zien was in ons favoriete theater.

Ahlboms voorstellingen hebben iets geheimzinnigs, vaak onheilspellend zelfs. In een interview heeft hij eens gezegd dat hij als kind graag goochelaar wilde worden. In zijn voorstellingen  gebruikt hij dan ook altijd wel illusionistentrucs en je moet er niet van opkijken als in zijn toneeluniversum zomaar mensen uit deuren, keukenkastjes of tv-toestellen komen zetten. Stella Maris wordt omschreven als een 'dansant bewegingsduel'. Deze voorstelling was wat minimalistischer dan we van Ahlbom gewend zijn, maar alle vaste ingrediënten waren wel aanwezig. Het maakte me nóg nieuwsgieriger naar zijn nieuwe voorstelling Lebensraum, waar we in april naartoe gaan.

In het filmpje hieronder kun je een indruk krijgen van de voorstelling.

 

Boekenfetisj

Afgelopen weekend maakte Beer heel steels deze foto, ergens in een straatje nabij de binnenstad van Amersfoort. Dit is dus een raampje boven een (aanzienlijk hoge) voordeur, en je ziet dat de boekenkast nog een stukje verder reikt, tot aan het plafond. Vol bewondering liepen we verder door de avondschemering. Zoals trouwe lezers van dit blog weten, hebben we zelf ook onze eigen trots. Vrienden van ons sorteren hun boeken in de woonkamer op kleur en we kennen zelfs iemand die zoveel boeken heeft, dat ze een stapeltje leesvoer als bijzettafeltje gebruikt om haar telefoon op te zetten. Je zou dus kunnen stellen dat wij toch met enig boekenfetisjisme wel bekend zijn...

Vandaag kreeg ik echter een tip over de website bookshelfporn.com. Wat daar te zien is, slaat echt alles: de meest uiteenlopende foto's van boekenkasten bij mensen thuis, maar ook mooie foto's van bijzondere boekwinkels of bibliotheken (ogenschijnlijk van over de hele wereld). Als er maar veel boeken op te zien zijn. Mensen die niet alleen van boeken, maar ook van mooie plaatjes of van woonporneau houden, kan ik een bezoekje aan deze site van harte aanbevelen. Ze zijn overigens ook te volgen op facebook. 

Veel gluurplezier!

Deze week zag ik... Poppedijn

"Mijn ouders hebben een speelgoedwinkel," vertelde klasgenoot Daniël destijds tijdens een treinrit van Zeist naar Den Haag. Wat leek me dat bijzonder, als je ouders een speelgoedwinkel hadden. De winkel bleek ontstaan te zijn door de hobby van zijn moeder: poppen maken. Blijkbaar was ze de poppen gaan verkopen en gaandeweg kwam er nog allerlei ander speelgoed bij.

Ik heb Daniël al heel lang niet meer gezien, maar op een gegeven moment ontdekte ik welke winkel van zijn ouders was: Poppedijn, een prachtig winkeltje vol houten speelgoed, boeken, verkleedkleren, ansichtkaarten en bijvoorbeeld ook mooie stenen. Van de week was ik er even naartoe om wat stof te halen voor het maken van knuffelpopjes. De speelgoedwinkel in de buurt verkoopt het gekleurde tricot dat je daarvoor nodig hebt niet meer, dus ik moest op zoek naar een alternatief. Omdat ik wist dat Poppedijn uit die poppenmaakhobby was ontstaan, dacht ik daar toch wel niet voor niets te zullen komen. En inderdaad, er was een flink assortiment aan poppenmaakmaterialen te vinden!

Ik begon al met watertanden toen ik langs de Ostheimerfiguurtjes liep, maar ik moest verder naar achter in de winkel om de naaimaterialen te vinden. Op de plank met poppen zaten ook zelfgemaakte zonnekindpoppen. Ik nam er een paar voorzichtig in mijn handen: eentje met een fluwelen pakje en een wat grotere die leek op een soort boswezen. Ik raakte gewoon ontroerd van hoe mooi ze waren. Stel je voor dat ik op een dag ook zoiets moois zou kunnen maken! 

Een man en een vrouw (naar ik dus aanneem Daniëls ouders) stonden samen in de winkel. De man vroeg of hij me kon helpen en gaf een heldere uitleg over hoe ik het eenvoudigst met de door mij gewenste materialen kon werken. Ik neem aan dat hij zelf niet dagelijks die poppen maakt, maar hij kwam heel deskundig over. Echt grappig om zulke uitleg van een man te krijgen. Het werd drukker in de winkel en het echtpaar ging samen achter de toonbank staan. Wat moet dat heerlijk zijn, om samen met je man de hele dag tussen het houten speelgoed te staan. Dat zou echt niks voor Beer zijn. En voor mij eigenlijk ook niet: mij te stressvol om een eigen zaak te hebben. Wel erg leuk om te zien hoe een ander stel dit al jaren doet en er zo te zien veel plezier in heeft.

Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula

Scheiden

Jullie waren toch niet geschokken, hè? Dit stukje gaat namelijk over het scheiden van afval!

Vandaag was ik bij mijn ouders en die zijn sinds enige tijd tamelijk fanatiek bezig met het scheiden van plastic en ander afval. Volgens mij is het erg lastig om plastic afval 'apart' te houden, want als je ook al glas, gft en papier scheidt, hou je vanzelf al vrijwel alleen maar plastic over. Ze zullen dus tegenwoordig wel erg lang met een gewone vuilniszak doen.

In onze gemeente is bij mijn weten nog geen apart verzamelpunt voor plastic. Gelukkig maar, want ik ben dus nog niet helemaal overtuigd van het nut ervan (vanwege het bovenstaande). Sinds we in onze flat wonen, met glas- en papierbakken direct voor de deur, is het een superkleine moeite om papier te scheiden. Bovendien houden we daardoor ons gewone huisafval beperkt, waardoor onze vuilniszakken netjes in de - onzes inziens te kleine - stortkoker passen. Tot zover de burgerlijke gehoorzaamheid.

Van groenafval scheiden zie ik ook maar beperkt het nut in. Het kan best dat het groenafval gerecycled kan worden, dat een berg met uitsluitend groenafval makkelijker verwerkt kan worden etc. Maar! Ik heb ook eens gehoord dat 'regulier' afval veel sneller verteert wanneer er allerlei schillen en groen tussenzit. En dat als dit ontbreekt, het overige afval zelfs veel moeilijker te vernietigen is. Daarom scheidt ik géén gft-afval en ben ik zelfs van mening dat ik daar beter aan doe. Maar het is erg lief van mijn ouders dat ze alles zo netjes scheiden. Volgens mijn moeder doen ze dat omdat ík altijd zo milieubewust bezig ben. ;-) 

Voornemen

Goede voornemens maken voor het nieuwe jaar vind ik eigenlijk hypocriet. Hoeveel mensen die op nieuwjaarsdag bijvoorbeeld besluiten te stoppen met roken, snoepen of weet ik veel wat, houden zoiets nog geen week vol? En waarom moet zoiets aan het begin van het jaar? Mijns inziens is iedere dag weer een nieuwe kans om een beter mens te worden (dit klinkt wat beladen, maar alle kleine beetjes kunnen daarbij helpen ;-)). 

Toch schijnt het nut te hebben om goede voornemens te maken, met name wanneer je die voor jezelf positief formuleert. Dus niet: 'stoppen met...' of 'niet meer...', maar bijvoorbeeld 'gezond eten', 'meer bewegen' of 'positief denken'.  En dan liefst nog even bij jezelf nagaan hoe je dat dan concreet kunt gaan doen. Je vormt dan een ideaal om naartoe te werken, een gedachtebeeld dat je je telkens voor de geest kunt halen als je merkt dat je minder bewust leeft dan je wilt. Het begin van een nieuw jaar kan een goed aanknopingspunt zijn om daar even voor te gaan zitten, maar in theorie zou je dit ook op elk ander moment in het jaar kunnen doen. 

Soms sta je er niet eens bij stil dat je goede voornemens maakt, of dat nu op nieuwjaarsdag is of niet. Zo heb ik vandaag mijn nieuwe (overigens al maanden geleden gekregen) agenda ingewijd en onbewust heb ik daar netter in geschreven dan normaal. Zo'n maagdelijke agenda, daar ga je toch niet meteen in kladderen. Zal ik het volhouden om er het hele jaar zo netjes in te blijven schrijven? Op de eerste 'notitiepagina' maakte ik een lijstje met dingen die nog in huis moeten gebeuren, gewoon om daar voor onszelf zicht op te hebben. Het leek me handig om dat niet zomaar op een los stukje papier te schrijven. Doordat het nu zo pontificaal voorin mijn agenda staat, lijkt het alsof die dingen heel veel gewicht hebben. Maar dat is juist niet zo, voornemens waar je je écht met je hart mee wilt verbinden, hoef je niet op een papiertje te schrijven. 


Ik wens iedereen een fantastisch 2012, en veel succes met de goede voornemens - als je die hebt.