Dit is de oudste geschreven tekst in het Oudnederlands en betekent zoveel als 'Zijn alle vogeltjes nesten begonnen, behalve ik en jij?' Deze tekst, destijds opgeschreven door een anonieme monnik, in de kantlijn van een Latijns handschrift dat hij waarschijnlijk aan het kopiëren was, kozen Beer en ik voor op ons verhuiskaartje. Niet alleen omdat we het romantisch vonden en om onze letterenachtergrond aan te geven, maar ook omdat we hopen op 'eitjes' in het nest.
Ikzelf wil al van jongs af aan moeder worden en zodra ik onze relatie solide genoeg achtte, legde ik die wens voor aan Beer. Hem leek het toen op de lange termijn wel leuk, maar hij achtte zichzelf er nog niet klaar voor. Ook wilde hij niet, zoals altijd mijn ideaal was geweest, twee of meer kinderen. We zijn zelf allebei enig kind en volgens Beer is dat het beste, omdat je dan als ouder al je liefde en aandacht aan dat ene kind kunt geven. Ikzelf heb als kind wel een speelkameraadje gemist en daarnaast lijkt het me goed dat kinderen leren delen, op hun beurt wachten en dergelijke. Dat is iets wat je ze makkelijker leert als je meerdere kinderen in huis hebt. Niettemin heeft het hebben van één kind weer het voordeel dat je je leven er minder voor hoeft om te gooien. Het combineren van werk en zorg zal toch nog best een heel gepuzzel worden. Toch zal ik dat er graag voor over hebben, want het grootste geluk lijkt me om een kindje van Beer te krijgen.
