zaterdag 31 maart 2012

Courgette-wortelmuffins

Voor een high tea met vriendinnen maakte ik onlangs deze courgette-wortelmuffins. Hoe feestelijk en lekker zo'n high tea ook is, als er alleen maar zoetigheid is, wordt het te veel van het goede. Door de groente en noten zijn deze muffins best gezond en door de kaneel combineren ze goed met de zoetigheid op tafel.

Voor 12 muffins heb je nodig: 

-  250 gram zelfrijzend bakmeel
- 150 gram geraspte wortel
- 1 courgette
- 60 gehakte pecannoten
- 2 eieren
- 2,5 dl. melk
- 100 gram boter
-  een snufje zout
- 1 theelepel kaneel
- een halve theelepel nootmuskaat
 
 Op de foto ziet u in een bakje het reeds geraspte wortelrasp. In ben in principe niet zo van de voorgesneden groenten, maar als je geen keukenmachine hebt, is dat soms toch best handig. Het noten hakken moet je dan toch nog altijd handmatig doen. Dan is 60 gram toch best veel...
Courgettes raspen is gelukkig heel eenvoudig met deze mooie rasp van Pylones.
Wanneer de courgette en wortel geraspt zijn en de noten gehakt, mix je deze in een kom met het zelfrijzend bakmeel, het zout, de kaneel en nootmuskaat. Roer alles goed door elkaar. 
Smelt de boter op een zacht vuurtje.
Klop daarna in een aparte kom de gesmolten boter, melk en eieren door elkaar.
Maak een kuiltje in het midden van het meel-groentemengsel. Voeg het eiermengsel in één keer toe. Meng snel met een vork of spatel tot alle ingrediënten net vochtig zijn (niet te lang mengen).
Verwarm de oven voor op 210 graden Celsius. Vet een muffinbakvorm in en vul vervolgens de vorm met het beslag.
Na ongeveer dertig minuten zijn de muffins gaar. Maak ze los met een mes en laat ze nog 2 minuten in de vorm staan. Daarna laten afkoelen op een rooster. De muffins op de foto zijn een beetje ingezakt (maar smaakten er niet minder om). Tips om dit te voorkomen zijn welkom!

vrijdag 30 maart 2012

Deze week zag ik... euritmie

Nog zo'n avontuur dat ik beleefde dankzij sociale media (zie ook mijn verhaal van gisteren): ineens zat ik zomaar op euritmieles!

Soms ben ik best gespannen van op het werk achter de computer zitten de hele dag. Geadviseerd wordt dan om iets van yoga ofzo te doen, maar dat vind ik eigenlijk (na er een tijdje serieus mee bezig te zijn geweest) best saai. Ik bedacht me dat ik graag wat euritmieoefeningen wilde leren en eens wilde kijken of dit ook op een soortgelijke manier zou kunnen werken. Euritmietherapie is echter heel duur en bovendien, een therapie suggereert dat je ziek bent en dat is niet zo, dus dit idee verdween al snel weer uit mijn hoofd.

Korte tijd later kwam ik via facebook terecht op een antroposofisch prikbord met oproepjes. Een leerlinge van de euritmieacademie zocht daar naar geïnteresseerden die gratis euritmieles bij haar wilden volgen, zodat zij op deze manier haar eerste stage als euritmiedocent zou kunnen doen. Het was redelijk in de buurt, dus ik reageerde meteen. Dat oproepje kwam precies op het goede moment! Inmiddels hebben we al twee lessen gehad en het is erg leerzaam en inspirerend.

De afgelopen week volgde ik ook nog eens een lezing over de geschiedenis van de euritmie in Nederland. Imke Jelle van Dam kwam op de vrijeschool bij ons in de buurt vertellen over het ontstaan van de euritmie en over de grote namen op dit werkgebied. Wat kan die man boeiend vertellen! Het blijkt dat hij zelf oorspronkelijk uit de technische hoek komt, op een gegeven moment spinnewielen is gaan maken en zo bij de euritmie terecht is gekomen. Dat lijkt me op zich al een boeiend verhaal, maar daarvoor was de avond te kort. Na afloop waren er euritmiedvd's te koop en hoewel ik het helemaal niet van plan was geweest, kocht ik er een. Hieronder een filmpje van een mooi euritmieoptreden. Dit is niet wat op de dvd staat, maar gewoon om een voorbeeld te geven van hoe het eruitziet.




Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula

donderdag 29 maart 2012

Theatertweetup

Dat er nog steeds mensen zijn die beweren dat sociale media een verarming zijn van het contact tussen mensen, is toch wel erg jammer. Natuurlijk is een vriendschap erg schraal als je elkaar nooit echt spreekt, maar alleen via facebook- of twitterberichtjes contact hebt. Toch kunnen deze moderne communicatiemiddelen helpen om intenser contact te onderhouden met vrienden of familieleden die ver weg wonen, vriendschappen van vroeger te onderhouden of weer op te pakken en zijn ze zelfs een uitstekend middel om met gelijkgestemden - ver weg of dichtbij - kennis te maken.

Dat laatste gebeurde mij gisteren bij een theatertweetup. Het principe van een tweetup is simpel: je spreekt via Twitter met elkaar af om ergens op een bepaald moment te zijn. De theatertweetups worden al enige tijd georganiseerd door twee actieve Twitteraars die zelf ook in de theater-/cultuurmarketing werken. Je kunt dan op zo'n avond gezellig van tevoren eten met andere theaterliefhebbers, vervolgens met elkaar voordelig naar een mooie voorstelling en als het meezit ook nog napraten met de theatermakers. Gisteravond was ik daar voor de eerste keer eens bij.

foto: Jochem Jurgens
Het was erg leuk om nu eens de gezichten achter de Twitternamen te zien en ook nieuwe in cultuur geïnteresseerde mensen van ongeveer mijn eigen leeftijd (of net iets ouder) te ontmoeten. Zo had ik in no time een inhoudelijk gesprek over teksten redigeren, met een saxofonist nog wel. Zo iemand zou ik anders nooit ontmoet hebben. En dan natuurlijk de voorstelling: een stuk van Laura van Dolron, een theatermaakster die ik nogal hoog heb zitten. Haar monoloog 'Alleen voor jullie' werd prachtig en humoristisch vertolkt door Ariane Schluter, die overigens ook heel mooi piano blijkt te kunnen spelen. We lachten om de beschrijving van herkenbare voorvallen (maar dan met een twist) en werden meegesleept met Schluters filosofische overpeinzingen. Soms zelf nét even iets te ver weg peinzend tijdens een lange stilte. Het was een prachtige voorstelling en hoewel het een try out was, gaven we een staande ovatie.

maandag 26 maart 2012

Home sweet home #4


Zomaar ineens hoefde ik afgelopen donderdag niet naar mijn werk: een grote sein- en wisselstoring op het spoor maakte Amsterdam onbereikbaar per trein. Gelukkig had ik niet een belangrijke afspraak of iets dergelijks waar ik door deze urenlange storing onmogelijk naartoe kon. Ik nam maar eens de tijd voor alle schoonmaakklusjes die normaal blijven liggen. De zon scheen door de ramen en het werd een prachtige lentedag. Ik besloot me over te geven aan dit heerlijke gevoel van een spontane vrije dag en maakte voor de lunch een tosti met tomaat, basilicum en mozarella: pure verwennerij op ons zonnige balkon. En dat zomaar op een doordeweekse werkdag!


Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Klik hier voor de andere deelnemers.

donderdag 22 maart 2012

Deze week zag ik... Haagse highlights


Ondanks dat ik uit Den Haag weg ben, of misschien wel dankzij... heeft deze stad nog altijd een plekje in mijn hart. Beer en ik komen er vaak, voor theaterbezoek of andere culturele uitstapjes, vrienden, en ikzelf ook nog voor de tandarts (wat Beer heel raar vindt). Tijdens een avontuur/avonduur onlangs in 'het Haagje' maakte ik een paar mooie foto's van het verlichte Den Haag bij nacht. Nog net op tijd: gisteren was de lente-equinox. Zo'n equinox houdt in dat de dag en de nacht dan even lang zijn. Nu is de lente begonnen en worden de dagen weer langer. Komend weekend ook weer zomertijd... dan moet je steeds langer wachten voordat je 's avonds nog dit soort foto's kunt maken.   


Klik op de foto's voor een vergroting.


Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula




dinsdag 13 maart 2012

This is the And

Beer en ik gingen naar een lezing. Jawel, wij deden samen weer eens iets intellectueels. Tijdens die lezing presenteerde managementfilosoof Manfred van Doorn zijn visie op het pre-fossiele tijdperk, die hij ook heeft beschreven in zijn boek ‘This is the And’.  Volgens Van Doorn gaan we toe naar een maatschappij waarin uitersten zullen samensmelten: communisme én kapitalisme, coöperatie én competitie, crisisbesef én optimisme. Eén van de voorbeelden van deze omslag was volgens hem de ontwikkeling van open source-software, zoals van Linux.

Van Doorn trok zijn theorie nog wat breder, naar de (menselijke) levensloop en zette uiteen hoe die wordt bepaald door (nood)lot én toeval. ‘Make fate happen’, noemde hij dit. Het was een erg interessant en inspirerend verhaal, geïllustreerd door allerlei filmfragmenten. Dagen later bediscussieerden Beer en ik nog flarden van deze lezing. Het gebruik van de filmfragmenten vonden we zelf overigens niet zo sterk: leuk illustratiemateriaal, maar het leek alsof een geregisseerd, fictief verhaalfragment moest dienen als ‘wetenschappelijk’ argument. Dat klopt natuurlijk niet, en deed daarom eerder een beetje afbreuk aan het verder zo interessante verhaal.

Nieuwsgierig geworden naar de visie van Manfred van Doorn? Zijn boek ‘This is the And’, is hier gratis online te lezen.

maandag 12 maart 2012

Home sweet home #3

Mag ik u voorstellen: dit is onze enige plant in huis. Ik hou best van planten en zou er ook wel meer willen, maar het is een soort finishing touch in je huis - is mijn overtuiging. Zolang er dus nog genoeg andere klusjes liggen, ga ik niet actief naar iets groens op zoek. Eerdere plantjes die we hebben gekregen zijn doodgegaan, en dat laat ik nu maar even zo. Natuurlijk gaat mijn hart sneller kloppen van al die schattige lentebolletjes die momenteel bij de bloemist te koop zijn. En als de tijd er rijp voor is, ga ik allemaal kruidenplantjes aanschaffen, zodat ik altijd verse kruiden in de keuken heb. Tot die tijd hebben we echter alleen dit cactus-achtige geval. Dat klinkt wat oneerbiedig, maar er hoort wel een mooi verhaaltje bij:

Beer kreeg deze plant van een vriend die hij al sinds de kleuterschool kent. Ze zaten samen op de Montessorischool en daar moet elk kind een plantje meenemen voor op zijn of haar tafeltje, wanneer het voor het eerst op school komt. Het plantje dat nu bij ons staat, is een stekje van de kleuterschoolplant van Beers vriend. Na zoveel jaren doet zijn plantje het nog steeds en laat het zich blijkbaar ook nog stekken. Het mag er dan niet bijzonder fleurig uitzien, toch is het een mooi symbool voor hun vriendschap die al zo lang bloeit.


Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Klik hier voor de andere deelnemers. 

donderdag 8 maart 2012

Sterke vrouwen

Het is internationale vrouwendag, een dag om aandacht te vragen voor de deplorabele (oh heerlijk, dit soort archaïsche woorden!) omstandigheden waarin sommige vrouwen leven. Dat speelt natuurlijk met name ver van ons bed, maar ook in Nederland is nog genoeg onrecht op dit gebied. Een mooi lijstje hiervan vond ik op www.beleven.org (waar overigens ook een schat aan mooie sprookjes en verhalen voor de meest uiteenlopende feesten te vinden is): 

Feiten over vrouwen
1. Vrouwen vormen 50% van de wereldbevolking
2. Vrouwen doen 66% van al het werk
3. Vrouwen verdienen 10% van het wereldinkomen
4. Vrouwen hebben 1% van alle bezittingen
5. Van alle regeringsleiders op de wereld is 5% vrouw
6. Van alle armen op de wereld is 75% vrouw
7. Van alle analfabeten op de wereld is 66% vrouw
8. Van alle vluchtelingen op de wereld is 75% vrouw
9. Van de 150 leden van de Tweede Kamer in Nederland is 36% vrouw
10. Vrouwen in Neder land verdienen gemiddeld 23% minder dan mannen

U ziet, het valt niet mee om een vrouw te zijn. Gelukkig zijn er echter ook nog de nodige 'sterke vrouwen', liefst 'uit het volk', die op een dag als vandaag als voorbeeld en inspiratiebron kunnen dienen. Bijvoorbeeld de onvolprezen Diana Charité. Beer en ik imiteren haar vaak, zoals zij in dit interview met Martin Simek te zien is. En ja, de heer Simek uit dit filmpje inspireert ons natuurlijk ook enorm. Veel kijkplezier! 

 

maandag 5 maart 2012

Home sweet home #2

Het is weer maandag en dus neem ik jullie weer mee naar iets opvallends, grappigs of moois in ons huis. 
 
Als je langs de brievenbussen bent gelopen en bij ons aanbelt, doen we open via deze 'telefoon'. Als mijn moeder op bezoek komt, hangt ze er altijd haar schoudertas overheen. Eerst hadden we nog geen kapstok en was het tijdens het klussen ook niet zo'n gek idee met alle natte verf en behangplaksel enzo. Inmiddels wordt er echter nauwelijks meer geklust, hebben we meubels en kan ze 'm overal neerzetten, maar kiest ze nog altijd consequent dat ene plekje uit voor haar tas als ze langskomt. Wij vinden dat erg grappig. Is het een bewijs dat ze zich helemaal thuis voelt bij ons? Of juist niet?


Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama. Klik hier voor de andere deelnemers.

zondag 4 maart 2012

En dan nog iets...

'En dan nog iets...' stond er in de onderwerpsregel van het mailtje van mijn schoonmoeder. Ik keek in de prullenbak van mijn mailbox of ik misschien een mailtje gewist had, dat hieraan voorafging. Daarna nog even terugbladeren in mijn inbox... waar was dit een vervolg op? 

Toen ik uiteindelijk het berichtje maar daadwerkelijk openklikte, zag ik dat het ging om het nieuwe boekje van Paulien Cornelisse, dat de titel 'En dan nog iets' draagt. Haar vorige boekje, 'Taal is zeg maar echt mijn ding',  vond ik supergrappig en ook haar cabaretvoorstelling die ik recenseerde voor TheaterCentraal.nl (helaas niet meer in de lucht), vond ik erg vermakelijk. 

Mijn schoonmoeder wist dat en vroeg daarom in haar mail of ik dat boekje graag wilde hebben. "Niet zelf kopen, hoor!" zei ze in haar mail. "Als je wilt, krijg je dat van ons." Ik wist nog niet eens van het hele bestaan van het boek, maar vond dit natuurlijk een superlieve actie en was meteen nieuwsgierig. Een paar dagen later viel het boekje bij ons op de mat... en het is minstens zo leuk als het vorige. Pauliens taal-observaties en komische gedachten hierover stemmen me regelmatig tot hardop gegniffel.

vrijdag 2 maart 2012

Deze week zag ik... het Strijkijzer

Mijn oppaskindje is afgestudeerd. Zoals ik al eens eerder heb verteld, heb ik nog altijd goed contact met mijn vroegere oppaskinderen. En dus ging ik op bezoek bij mijn voormalige 'kleine buurmeisje', net terug van haar afstudeerstage in Zuid-Afrika. Onlangs heeft ze haar intrek genomen in een compact appartementje in het Haagse 'Strijkijzer', zoals het enorme zwarte flatgebouw ook wel wordt genoemd. Een bezoek aan haar multiculturele wijkje kon natuurlijk niet voorbijgaan zonder een bezoek aan de Marokkaanse bakker, waar ik heerlijke koekjes met dadels, kokos en walnoten scoorde. Overigens echt een supervriendelijke verkoopster daar, die me uitgebreid uitleg gaf over het ruime assortiment aan Marokkaanse lekkernijen. Ook nog even snel het Haagse Chinatown ingewandeld, toch altijd een karakteristiek sfeertje.
Ik had graag wat fotootjes gemaakt van het uitzicht, maar helaas was het daarvoor te mistig. Toch hierbij een kleine foto-impressie van ons knusse middagje.


Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula


donderdag 1 maart 2012

Stoffenpalet

Afgelopen weekend naaide ik het hartje met het zelfmaakpakketje van Atelier Pippilotta dat de goede Sint mij bracht. Van tevoren dacht ik dat het wel moeilijk zou zijn, maar toch ook leuk en dus wilde ik het graag proberen. Het bleek precies van de juiste moeilijkheidsgraad: netjes naaien kan ik wel, zeker als het maar een klein stukje is (het bleek een heel klein figuurtje te moeten worden). Aan de andere kant is er ook juist veel concentratie nodig voor gepriegel op de centimeter, bijvoorbeeld bij het in de juiste vorm knippen van de stof. Ik vroeg Beer om hulp bij het uitmeten en hoewel hij zoiets had van 'wat weet ik nou van naaien', kwamen we er samen uit. 



Ik vind zelf dat het hartje heel mooi is geworden en raakte enthousiast om ook zelf figuurtjes van vilt en/of tricot te verzinnen en te maken. Daarom heb ik vandaag weer wat lapjes gekleurd vilt aan mijn 'naai-uitrusting' toegevoegd. Het begint langzaam op een soort regenboog te lijken, net als wanneer je een nieuwe doos verf of kleurpotloden hebt. Laat de inspiratie maar komen!