Deze week zag ik... heilige nachten

De dertien nachten tussen kerstavond en Driekoningen worden ook wel de dertien heilige nachten genoemd. In deze periode blijft de lengte van de dagen een aantal dagen constant, daarmee lijkt het of de zon even 'op de plaats rust houdt'. Van oudsher wordt dit gezien als een periode waarin 'de hemel openstaat' en waarin je makkelijker contact kunt maken met geestelijke werelden.

Bij de WinterVuurplaats hoorde ik voor het eerst over het bijzondere karakter van deze periode. Jarenlang stond er elke winter een zogenaamde ger ( = mongoolse tent) met houtkachel op het landgoed De Reehorst in Driebergen, waar tijdens de dertien heilige nachten van alles te beleven viel. Dit jaar is er helaas geen WinterVuurplaats, wat voor mij aanleiding gaf om zelf op zoek te gaan naar verdieping van deze periode.

Die verdieping vond ik in het boekje 'Dertien heilige nachten' van Guurtje Kieft. Het is heel laagdrempelig geschreven en bedoeld voor jonge mensen en mensen die verder nog niet zoveel weten over de heilige nachten. In dit boek geeft Kieft een aantal suggesties om elke dag met de dertien heilige nachten aan de slag te gaan, oplopend in moeilijkheidsgraad. Het schijnt dat elke droom tijdens deze nachten, grofweg staat voor een maand in het jaar. Dus de eerste droom voor de eerste maand, enzovoort. Het zou dus raadzaam zijn om 's ochtends bewust je dromen te proberen te herinneren en deze liefst te noteren in een schriftje. Verder staan in het boekje bijvoorbeeld teken-  en meditatieopdrachten. Ik ben maar eens begonnen met de dromenopdracht, maar het is wel raadselachtig hoe de triviale dingen die ik droom een voorspellende waarde zouden hebben...

Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula

Vegetarische erwtensoep

We willen nog altijd iets met de soepblikken van Warhol in onze keuken, maar we zijn er nog niet helemaal uit wat. Deze kaart gaf ik Beer voor ons één jaar samenwonen. Leuk omdat-ie geïnspireerd is op die Warhol-blikken en omdat liefde altijd een belangrijk ingrediënt is van alles (en van alles wat ik kook ;-)). Ik vond 't daarom wel een toepasselijk kaartje voor bij dit soeprecept.

Behalve de liefde heb je verder nodig:

2 liter water

500 gram spliterwten

1 knolselderij

1 winterpeen

1 prei

ongeveer een halve bleekselderij

1 flinke ui (of 2 sjalotjes zoals op de foto)

laurierblaadjes

Hiermee kun je een pan soep bereiden voor 6 tot 8 personen.

Je begint met alles in kleine stukjes te snijden. Met name bij het 'slachten' van een knolselderij is een keukenmachine een erg prettig gereedschap, maar ook bij de andere groenten is dit erg handig. Mocht je alles op ambachtelijke wijze zelf willen/moeten snijden, dan ziet dat er ongeveer zo uit:

Vervolgens breng je 2 liter water aan de kook en doe de spliterwten erbij. Schep af en toe het schuim van de soep en roer regelmatig om aanbranden te voorkomen. Zoals je ziet, kwam ik er in deze fase achter dat dit bij lange na niet in die pittoreske oud-Hollandse pan ging passen. Snel de grote pan van schoonmama paraat...  

Voeg het laurierblad toe en vervolgens de groenten: degene die het langste tijd nodig heeft om gaar te worden eerst, dus: eerst knolselderij en wortel, dan bleekselderij, prei en ui. Blijf regelmatig roeren en het schuim in de gaten houden, laat de soep 30 minuten pruttelen. Deze is klaar als hij mooi ingedikt is (ondoorzichtig is geworden) en de groenten gaar zijn.

Als variant op het traditionele roggebrood met spek, serveer ik bij de erwtensoep sneetjes roggebrood met kaas. Je kunt hier bijvoorbeeld geitenkaas of rookkaas voor gebruiken om het wat bijzonderder te maken.

Eet smakelijk!

Liefs van Beer - zoet

Kerstfeestvreugde schuilt niet alleen in lekker eten, mooie versiersels en kaartjes sturen (en misschien nog enige diepzinnige/religieuze overdenking), maar ook in het beluisteren van kerstliedjes. Wat dat betreft was deze kerst echt helemaal top: de eeuwige 'Last Christmas' en andere Sky Radio-meuk is me dit jaar aardig bespaard gebleven en bovendien had Beer voor mij de kerstliederen van Herman van Veen gedownload en mochten we van mijn vader de kerstcd van Camerata Trajectina lenen. Op de kerstborrel op kantoor hadden we zelfs nog even gezongen (een melig gebeuren, maar het zingen van kerstliedjes vergroot de feestvreugde natuurlijk nóg meer dan alleen het luisteren ernaar), waarna ik een kerstpakket met mierzoet geurende douchespulletjes en crèmetjes in ontvangst mocht nemen.

 

Nadat we op kerstavond ons éénjarig samenwoonjubileum gevierd hadden (bij een tamelijk chique biologisch restaurantje, waar ze geen kaart hadden en je van tevoren dus niet wist wat je zou krijgen), zette ik op de ochtend van 25 december mijn oude cassettebandje met kerstliedjes van de Leidse Sleuteltjes op om ons kerstontbijt was luister bij te zetten. Heerlijke liedjes, zoals 'Er is een kindeke geboren' en 'Midden in de winternacht', gezongen door het bekende kinderkoor: voor mij is dat puur jeugd- en kerstsentiment. Ironisch genoeg staat er overigens een kerstman op de voorkant van het bandje, terwijl alle liedjes over de geboorte van Jezus gaan (zoals het hoort ;-)). Zelfs een lied als 'Oh dennenboom' was te profaan voor de samenstellers van deze cassette. 

Voor Beer droegen deze liedjes echter niet zo bij aan de feestvreugde als voor mij. Hij moest heel erg lachen en zei toen: "Ja, het is net een beetje als met die douchegel uit je kerstpakket." Even keek ik hem niet-begrijpend aan, waarna hij zijn opmerking toelichtte: "Het is nogal zoet." 

Deze week zag ik... het Glazen Huis

Ja ja mensen, de hele week was het onderwerp van gesprek bij de Leidse collega's op kantoor: "Ben je al wezen kijken?" Deze week zijn enkele dj's van Radio 3FM opgesloten in het Glazen Huis op de Beestenmarkt in Leiden, alwaar ze aangevraagde plaatjes draaien ten bate van een project voor hulp aan moeders in oorlogsgebieden. Om zich extra solidair te tonen, vasten de dj's bovendien (ze leven deze dagen uitsluitend op sapjes).

Gisteren liep ik er langs en... er is natuurlijk niets aan te zien. Talloze kraampjes met broodjes worst, warme dranken en Serious Request-merchandise, waarvan de opbrengst vast allemaal niet naar het goede doel gaat. Ondertussen flink wat mensen op de been... een soort '3 oktober light'.

Leuker vind ik dat veel Leidse bedrijven en organisaties allerlei acties op touw zetten om ook wat geld op te halen voor de moeders in oorlogsgebieden. Mijn studievereniging organiseerde bijvoorbeeld een boekenmarkt (onder andere op het Centraal Station, te zien op de foto hiernaast), daarnaast worden er creatieve workshops gegeven, psychologen bieden een luisterend oor, studenten geneeskunde doen een gezondheidscheck en dergelijke. Dat vind ik zelf een stuk inspirerender dan de commercie die er natuurlijk weer bovenop springt. Het aardigste op de Beestenmarkt waren dan ook de wildbreisels rondom de bomen. Er is een boekje met foto's van deze breisels gemaakt, en ook de opbrengst daarvan gaat naar Serious Request. Het schijnt dat al deze acties alweer superveel geld hebben opgeleverd. Dat is mooi voor de oorlogsmoeders. Ik hoop dat het geld/de hulp ook echt bij hen terechtkomt!

Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula

Deze week zag ik...kerstsfeer

De NS-stations waarvan en -naar ik dagelijks heen en weer forens, zijn sfeervol verlicht en getooid met allerlei kerstversiersels. Ook de winkels om me heen zijn in kerstsferen, vooral de grote etalagematerialenwinkel waar ik dagelijks langsloop straalt uitbundig van de kerstkitsch (want dat is het natuurlijk wel).

In onze brievenbus vonden we een lief envelopje met 'voor de buren' erop. Een schattige kaart van ons buurvrouwtje dat ik nooit spreek, maar die altijd zwaait wanneer ze langs ons raam loopt om te gaan sporten terwijl ik sta te koken. Een dag eerder kwam al een lieve kaart met 'vrolikste kersfees' uit Zuid-Afrika en vandaag een met roze lint versierde doos met daarin een oerlelijk maar oh zo goed bedoeld kerstcadeautje uit Tokio: tekens van verbondenheid met mensen ver weg en dichtbij. Wat word ik daar blij van!

Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula

Camper

Mijn liefde voor het merk Camper ontstond tijdens ons tripje naar Berlijn. Deze schoenen zag je niet alleen in het immense KaDeWe, maar ook in hippe zaakjes waar we toevallig langskwamen. Er was zelfs een hele winkel met alleen maar schoeisel van dit merk. In ons eigen Amsterdam bleek ook een Camperwinkel te zitten,  vanaf kantoor nog geen tien minuutjes met de tram. Nadat ik vorig jaar op Camper.com deze en andere enkellaarsjes met knoopjes zag, snelde ik erheen. Helaas waren ze in Amsterdam al uitverkocht, maar de vriendelijke verkoopster verzekerde mij dat die coole knoopjesschoenen volgend jaar wel weer zouden komen. Ik wachtte geduldig en... sloeg net op tijd toe: het allerlaatste paar, uitgerekend in mijn maat!

Liefs van Beer - heerlijk avondje

Beer en ik vierden Sinterklaas deze keer bij mijn ouders. Met pakjes, gedichten, zelfgebakken kruidnootjes (dankzij het lekkere recept van Annemiek!) maar bovenal met oude 8 mm-filmpjes van klein Roosje. De filmprojector van mijn ouders vertoont al tijden gebreken, maar gelukkig hadden ze de projector van mijn oom kunnen lenen. Erg leuk om die filmpjes weer eens te zien en herinneringen uit ons oude vissershuisje op te halen. Beer had de filmpjes nog nooit eerder gezien en volgde nauwkeurig hoe de baby op het scherm steeds gerichter ging bewegen. Eerst zag hij hoe ze wat willekeurig met haar armen maaide, later hoe alleen de handjes bewogen en nog weer later hoe ze met haar vingertjes zelf een speeltje van tafel of van de grond oppakte. Ik vond zijn reacties af en toe zo lief: "Oh, je had toen al zo'n schattig wipneusje" en "Hier heb je al een echt Roosje-gezicht". 

 

Deze week zag ik...

mondaine allure in eigen provinciestad.... en ...waarin de hoofdstad provinciaal kan zijn.

De foto van de koe is door de avondschemering en verlichting nog best sfeervol geworden, maar dit ding dat voor de deur staat bij een restaurant in de straat waar ik werk, is op klaarlichte dag werkelijk verschrikkelijk lelijk. 

De DWZI'ers zijn vanaf nu wekelijks te vinden bij Merula.