Straf

Gisteren vond ik een échte krant in de trein (de Volkskrant, in plaats van de Metro of de Spits). En prompt las ik eens een écht verhaal in plaats van oppervlakkig sport- of showbiznieuws: criminologe Simone van der Zee vertelde dat bij veel mensen die vanwege een misstap veroordeeld worden tot een gevangenisstraf, hun delicht vaak voorkomt uit allerlei andere problemen. Deze mensen hebben al een opeenstapeling van tegenslaggen en daar komt dan tot overmaat van ramp nog een strafbaar feit en gevangenisstraf bij. Ze legde uit dat voor deze mensen strengere straffen alleen maar meer problemen opleveren. Er moet volgens haar juist worden geïnvesteerd om deze mensen weer op de rails te krijgen zodat ze kunnen meedraaien in de maatschappij. Nu was ik toch al niet zo overtuigd van het nut van harder straffen, maar het was goed om hier even wat concrete voorbeelden bij te krijgen. Hopelijk heeft het ook anderen overtuigd.

Hoe het ook anders kan, blijkt uit dit mooie artikel in Aardespiegel. Literatuurminnende rechters leggen veroordeelden een zogenaamde leesstraf op, die hen tot inzichten moet brengen over hun daden. Zo werd in België een verkeersovertreder veroordeeld tot het lezen van de roman 'Tonio', waarin schrijver A.F.Th. van der Heijden schrijft over zijn zoon die nog niet zo lang geleden bij een verkeersongeluk om het leven kwam. In Aardespiegel is overigens te lezen dat zo'n leesstraf vaak als aanvullende straf wordt gegeven, naast bijvoorbeeld een boete of hechtenis. 

En dan zag ik tot slot nog het onderstaande hilarische filmpje, waarin te zien is hoe de HEMA een winkeldief met humor te grazen neemt. Het is waarschijnlijk in scène gezet, maar niettemin word ik er vrolijk van: