Rozerood

Met de feestdagen kreeg Beer in zijn kerstpakket een heuse cocktailshaker en een boekje met cocktailrecepten. Zodoende luidden we het nieuwe jaar in met een glaasje zelfgemixte Kir Royale, zoals je op de foto hiernaast kunt zien. Met deze foto breng ik graag een virtuele toost uit op mijn nieuwe blog, Rozerood. 

Na ruim een maand van bezinning heb ik besloten verder te gaan met bloggen. Bij mijn 'afscheid' zei ik al dat ik bloggen nog steeds leuk vind en in de afgelopen tijd deden zich regelmatig onderwerpen voor waarvan ik dacht 'Ja, daar heb ik wel wat over te zeggen.' Een goede reden om toch weer verder te gaan. Omdat ik op mijn nieuwe blog een wat ander concept hanteer, denk ik dat ik er meer ruimte zal hebben om te schrijven over wat me bezighoudt, op mijn manier.

Lees je weer mee op Rozerood? Ik zou het leuk vinden als jullie mijn schrijfseltjes blijven volgen! 

Liefs, Beer en Roos 

Waarom?

De bedoeling van mijn blog was ooit om te laten zien hoe wij genieten van de kleine dingen in het leven. We woonden net samen, waren uit de ergste rotzooi en het leek me leuk om onze kleine vorderingen met de inrichting van het huis en ons samenleven op deze manier vast te leggen: een mooi document voor onszelf en een puntje van huiselijkheid in mijn volle kantoorforenzenbestaan. Een tijdlang maakte mijn blog me ook creatiever en bewuster en genoot ik nog meer van onze belevenissen door er blogjes over te schrijven.

Maar wat begon als een verzameling berichtjes over klein geluk, is voor mij een beetje aan het verworden tot een reeks obligate tekstjes over niets. Waarom ga ik hier eigenlijk nog mee door? Beer begreep meteen wat ik bedoelde, toen ik hem vertelde dat ik overwoog te stoppen met het blog. "Het mist een plot, hè?" zei hij. Zelden heeft hij me zo snel door.

Niksige berichtjes zijn leuk, maar wanneer ze niet meer inspireren of samen een groter verhaal vertellen, dan moet je er misschien maar mee ophouden. "Maar ik vind het juist fijn dat het over niets gaat, want ik lees het graag even tussen de bedrijven door!" zei een oud-collega van kantoor. Ah, er zijn blijkbaar toch mensen die het nog steeds leuk vinden om hier mee te lezen. En natuurlijk die paar trouwe lezers die zo vaak een reactie achterlaten. Echt heel fijn vond ik dat! Eigenlijk vind ik bloggen ook nog steeds heel leuk, maar ik heb het gevoel dat ik even niet zo veel meer te vertellen heb. 

Misschien krijgt deze blog een vervolg ergens anders, of een aangepast jasje en ga ik over een tijdje weer vrolijk verder. Het is in elk geval even tijd voor een time-out. Ik wil iedereen bedanken voor de reacties en voor het meelezen. Wanneer ik mijn schrijfseltjes weer webwaardig acht, zal ik mij weer melden!

Lieve groet van Beer en Roos

Daar wordt aan de deur geklopt

Helaas zat er niets in Beer zijn schoenen... maar het is wél weer tijd voor iets moois in onze cd-speler (ja mensen, wij zijn heel ouderwets en wij draaien nog cd's). Via Beers ouders ontdekten we het Hemony Ensemble, een muziekgezelschap dat zich heeft gespecialiseerd in Nederlandse muziek uit de late Middeleeuwen en vroege Renaissance. Het Hemony Ensemble heeft een sfeervolle cd gemaakt met Sinterklaasliedjes uit die periode, die wij met veel plezier draaien. 

Op de cd staan bekende en minder bekende liedjes, begeleid op oude instrumenten zoals bijvoorbeeld een klavecimbel. Hier en daar zijn er knipoogjes naar de moderne versies van die Sinterklaasliedjes. Ook is er aandacht voor de oorsprong van sommige van deze liedjes: hoe zit het immers met dat muziekstuk van Mozart dat toch wel erg op 'Zie ginds komt de stoomboot' lijkt? 

Hoewel ik ook nog altijd mijn cassettebandje (jawel, het kan nóg ouderwetser!) van de Leidse Sleuteltjes koester, luister ik graag naar deze cd. Met die oude muziekinstrumenten en soms geheel instrumentale nummers is dit wat subtieler dan zo'n kinderkoor. Het is ook verrassend om die bekende melodieën in een - voor ons - nieuw (maar in feite dus oud) jasje te horen en zo hebben we op een volwassen manier toch een fijne Sinterklaassfeer in huis.   

Home Sint Home

De Goede Sint is weer in het land. Tsja, in Roermond dan hè. Dat is natuurlijk heeeeel ver bij ons vandaan en daarom moeten we nog een weekje wachten voordat hij onze stad met een bezoek vereert. Toch vind ik 'in het land' een voldoende excuus om sintsnoep te kopen (en de kruidnoten van vorig jaar alsnog op te eten) en hoeft hij dan niet per sé 'in de stad' te zijn. En hoewel het nog geen tijd is voor mijn kerstcd's, mag het winteralbum van Loreena McKennitt nu wel weer worden gedraaid. In het heerlijke boek 'Schipper mag ik overvaren' van Juul van der Stok lees ik alvast alles over Sinterklaaslegenden en de verwantschap tussen Sint Nicolaas en Wodan. Compleet genieten in onze privébibliotheek... ehm... huiskamer.

Beer zette zijn schoenen, maar dan omdat de zolen moesten worden geplakt (jaja). Zonder wortel, maar met zware boeken erop, om ze goed te laten drogen. Maar je weet het natuurlijk nooit... Al denk ik eerlijk gezegd dat als Sinterklaas in Roermond is, hij heus niet even snel bij ons wat in een schoentje kan komen doen. Of zou hij één van zijn Pieten sturen?

Home Sweet Home is een initiatief van BarbaraMama. Klik hier voor de andere deelnemers.

Onze week in beeld

Een overzicht van onze week aan de hand van foto's en een paar woorden, naar een idee van MamaNatuurlijk.

 

 Stadswandeling vol herfstzon en kleurengloed

 Pizza met liefde

Een flinke rij voor de bioscoop

Een prachtige schaal herfstvondsten bij De Zonneboom,

waar ik deze tekening maakte bij een open les.

De goede Sint zagen wij alleen nog maar op tv.

Volgende week zal de Goedheiligman onze stad aandoen.

Deze week zag ik...

tussen al mijn crafty spulletjes die vrolijk door het huis slingeren (naaigerei, kleurpotloden, half afgemaakte naai- en knutselprojectjes, tekenblok, enz.), mijn goede oude MTV-puntenslijper. Uit de tijd dat MTV nog cool was (én muziek uitzond!). Waarom zou je immers iets wegdoen dat nog altijd goed werkt? Ik vond het erg grappig om tussen al die kneuterspullen ineens dat zogenaamd stoere puberding  te zien, gekocht toen ik overging van 3- naar 4-havo. Ook de bijpassende etui moet ik nog ergens hebben, maar met MTV-papier gekafte boeken bezit ik niet meer. Had je mij toen verteld dat ik genoegen zou scheppen in het naaien van antroposofische popjes, dan zou ik je niet geloofd hebben. Trouwens ook niet als je me had verteld dat ik samen zou wonen met een heel lief vriendje in een heel mooi huis en dat ik een universitaire opleiding zou hebben afgerond. Ik werd immers de nieuwe Bon Jovi of zo'n ander stoer bandje, zoals je die toen nog ieder uur met minstens één clip op MTV zag...

Kijk mee met de andere DWZI'ers bij Merula

Schlijper

Door een berichtje in de krant belandde ik op de website schlijper.nl, waarop fotograaf Thomas Schlijper dagelijks nieuwe foto's post, die hij al wandelend door Amsterdam maakt. Heerlijk klikkend op de site waan je je (voornamelijk) in het alledaagse Amsterdam, compleet met de minder elegante beelden van de stad, zoals straatopbrekingen en andere werkzaamheden. Het valt hem op hoe het leven daaromheen vrolijk verdergaat en die foto's doen me ook denken aan die andere straatfotograaf die juist in de ruwe randjes van een stad veel schoonheid ziet. 

Meteen raak ik geïnspireerd om voor mijn eigen stad zo'n mooie site te maken, met elke dag nieuwe foto's. Ik weet van mezelf dat daar niets van terechtkomt, maar een willekeurige woensdagmiddagwandeling leverde toch flink wat aardige straatfoto's op. Het is heerlijk wanneer je met je camera door de stad loopt en in vrijwel alles een mooi plaatje kunt zien. In tegenstelling tot Schlijper durf ik niet zomaar een romantisch stelletje te fotograferen, of die student met die hippe groene broek of die maffe lange zwarte jas (ook niet als ik meters lang achter hem loop). Schlijper legt uit: "Als ik in een sombere bui ben, fotografeer ik alleen gebouwen. Als ik me iets beter voel, doe ik beessies. En als ik echt goed in mijn vel zit, kan ik de confrontatie met de mens aan." Blijkbaar moet ik nog een drempel nemen...