Het is nog maar kort dat deze hoek van onze woonkamer eruitziet zoals hierboven. Lang stonden hier nog schilderspullen en lag er afdekspul op de vloer. De rechterstoel moest namelijk wat worden opgeknapt. Na het vele opknapwerk aan het huis op zich, hadden we lange tijd niet zo'n zin om daar tijd voor vrij te maken. Maar nu is ons kamer dan helemaal klusspullenvrij.
Ik vind het echt superfijn om deze stoelen in huis te hebben. Niet alleen zijn ze heel mooi en zitten ze lekker, maar ze zijn van mijn beide opa's geweest. Ze zijn er allebei niet meer en hebben ons huis dus nooit gezien. Op deze manier zijn ze toch een beetje bij me en is er iets van de sfeer van hun huizen die in ons huis voortleeft.
Mijn opa's waren allebei bijzondere mensen. Beer heeft gelukkig nog één van hen gekend: de opa van de linkerstoel. Hij hield van degelijkheid en vond veel dingen overbodige luxe. Maar hij had een paar passies waar hij hartstochtelijk over kon praten, zoals genealogie, sterrenkunde, natuurkunde en natuurlijk het maken van meetinstrumenten, zoals hij vroeger in de fabriek deed. Veel mensen bewonderden hem om zijn kennis en warme belangstelling op dit soort gebieden en om de goede conditie die hij tot op hoge leeftijd nog had.
De opa van de rechterstoel was operazanger. Hij was heel lief en gewoon. Af en toe had hij van die opmerkingen als "Goed je best doen op school, hoor!", maar bij hem en de bijbehorende oma mocht ik altijd zijn wie ik wou. Ze speelden graag met mij en gaven mijn fantasie alle ruimte. Ik mocht allemaal dingen die ik thuis niet mocht, zoals met je bord op schoot tv kijken als toevallig net onder etenstijd je favoriete tv-programma kwam, of zomaar een cadeautje uitkiezen terwijl er niets te vieren was.
Het is fijn om met dit soort functionele spullen een tastbare herinnering aan hen te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten