Zondag

"Zeg eens, wat willen jullie voor ontbijt... of moet ik soms ook havermout voor jullie maken?" Met die vraag ontstond onze zondagochtendontbijttraditie. We logeerden met Beers studievriendengroep bij vrienden op Texel. Onze gastvrouw at zelf elke ochtend havermout en leefde blijkbaar in de veronderstelling dat andere mensen dat een gruwelijke gewoonte vinden. Maar wat bedoeld was als 'doembeeld' en aansporing om snel te beslissen wat we wilden eten, bleek voor ons juist een interessante suggestie. We aten nooit havermout, gewoon omdat we er nooit aan dachten. Maar eigenlijk vonden we het wel heel lekker. De gastvrouw reageerde verrast op ons enthousiasme en korte tijd later zaten we aan een bord heerlijke havermout met kaneel, rozijntjes en wat niet al. 

Sindsdien maakte ik thuis af en toe weer havermout en vanaf het moment dat we samenwoonden was een nieuwe traditie geboren: op zondagochtend maak ik havermout voor ons beiden. Daarmee is Beers heldhaftige bijnaam 'croissantjesjager' een beetje in de vergetelheid geraakt. Wanneer we op zijn studentenkamer sliepen, maakte hij op zondag altijd afbakcroissantjes met gesmolten kaas ertussen, vaak vergezeld van een glas Appelsientje. Tja, ondanks dat we van tradities houden, kan het soms ineens tijd voor iets anders zijn. En dus zaten wij ook vanochtend weer aan een heerlijk havermoutontbijtje.