Oma

De foto hiernaast heb ik vorig jaar gemaakt, toen ik met Oma een herfstwandeling maakte. Ik weet dat ze niet herkenbaar op mijn blog zou willen, dus ik plaats deze foto waar je haar op de rug ziet. Nu alles vol ligt met gekleurde blaadjes en ik de herfst ruik zodra ik 's ochtends de buitendeur opendoe, krijg ik weer zin om herfstwandelingen te maken.

Nog elk jaar kan ik blij zijn met het zien van paddestoelen, het vinden van kastanjes en vooral met het lopen door een grote stapel aangeveegde herfstbladeren. En dat die dan allemaal opwaaien en zo'n ruisend geluid maken, heerlijk! Met Oma is door het bos wandelen bovendien extra leuk, want ze weet heel veel van de natuur.

Waar Oma ook heel veel van weet, is van tekenen, schilderen en poppenspel. Vroeger was ze niet mijn Oma, maar mijn tekenjuf. Ook was ze poppenspeler in een poppentheater waar ik als kind veel kwam. Daarnaast is ze een heel goede vriendin van mijn ouders en heeft ook nog tekenles gegeven aan mijn vader toen hij nog een jongen was. Toen we (inmiddels alweer jaren terug) op oudejaarsdag bij haar op visite kwamen, net nadat we hadden gehoord dat mijn laatste echte oma overleden was, spraken we af dat zij voortaan mijn Oma zou zijn.

In bepaalde opzichten lijkt ze ook heel erg op die overleden oma: ze is eigenzinnig en kan als een blok ergens voor staan. Daarnaast kun je lekker gek met haar doen, houdt ze van dieren en heeft ze veel fantasie. Eerst wilde ze niet naar ons nieuwe huis komen kijken zolang er nog geen schilderijen aan de muur hingen. Dat was natuurlijk ook een beetje een grapje, maar ik ben heel blij dat we eindelijk een afspraak hebben gemaakt.