Museumnacht

Zaterdag was het museumnacht in Den Haag. Wij waren er ook, maar maakten ons eigen culturele programma en lieten het museumgedruis geheel links liggen.

Sinds Beer en ik in 2009 op Over het IJ de voorstelling Wiek van Boukje Schweigmann zagen, zijn we fan van Boukje. De hypnotiserend draaiende molen, de danseressen die dan weer met de wieken samen, dan juist weer er tegenin leken te dansen, hun sierlijke lichamen in contrast met de ruwe aarde van het dansoppervlak en niet te vergeten de prachtige muziek van Douwe Eisinga: dit alles maakt dat we Wiek één van de mooiste voorstellingen ooit vinden. 



We waren dus erg benieuwd toen we hoorden dat ze voor haar nieuwe voorstelling, Zweep, in een klooster bij taoïstische monniken was geweest om inspiratie op te doen. Zou deze nieuwe voorstelling net zo meditatief worden als Wiek?  Ik reserveerde snel kaarten toen ik hoorde dat de voorstelling in het Atrium van het Haagse stadhuis te zien zou zijn (dat het dan ook museumnacht in Den Haag was, wist ik toen nog niet). We werden niet teleurgesteld: weer raakten we in trance, deze keer door de repetitief klappende zwepen. Het begin van de voorstelling was meer meditatief, maar later werd de dans sensueel en zelfs humoristisch toen de danseressen met hun zwepen een groot insect met voelsprieten uitbeeldden. Het was weer een indrukwekkende ervaring.



foto: Jochem Jurgens

Omdat de voorstelling vroeg in de avond begon, stonden we om half negen alweer buiten. We besloten nog even een drankje te gaan drinken in het Filmhuiscafé. Beer ging even kijken wat voor films er zoal draaiden. Misschien nog een filmpje pikken… Komt hij ineens naar me toe en zegt: “We kunnen NU een film gaan zien als je wilt.” Ik weet dan alleen nog maar dat het gaat om de nieuwe film van Miranda July (van ‘You and me and everyone we know’). Haastig spoeden we ons de zaal in. De film blijkt al begonnen en we proberen de draad van het verhaal op te pakken.

Hoe groot is onze verbazing als na tien minuten ineens het zaallicht aangaat en de aftiteling begint te lopen! Het blijkt dat Beer zich heeft vergist en dat onze film drie kwartier later begint. Wat moeten we een stomme indruk gemaakt hebben om tien minuten voor afloop van de film de zaal in te rennen! We lachen ons rot en nemen nog maar een drankje. Uiteindelijk bleek het overigens een heel mooie film. Wil je een voorproefje zien? Kijk dan maar even hier.